We hebben nog bijna één derde jaar te gaan, maar het lijkt alsof de veertigste editie al bijna begint. Zo voelt het. De Vastelaovend en Pasen waren vroeg. Dat zou het kunnen zijn. Want meestal is het operationele vizier vanaf Carnaval echt op de komende editie gericht. En dan zijn het nog maar een paar maanden. Vanaf dan worden de details georganiseerd en ingevuld. En dat is nu zo. De eerste vijftig namen worden volgende week bekend gemaakt. En er zijn nog een paar andere jubileumnieuwtjes in het vat. Daar wordt nu volop aan gewerkt. De vlag hangt er goed bij. De Vriendenshirts zijn al binnen. De nieuwe tenten zijn besteld en op tekening ingericht. De commissies zijn volop aan de slag en straks zijn er weer honderden vrijwilligers ingelicht op wat komen gaat. Dan lopen er vanaf donderdag zeven uur weer duizenden bezoekers door de feestelijke hoofdingang. Dan staan er honderden vrijwilligers in de startblokken bij de bars, kassa's, info, vrijwilligersgebied, backstages en oefenen de presentatoren op hun tekst. Dan klinken de eerste tromgeroffels, zangeressen en gitaarriffs over de menigte. Dan hebben we rondleidingen voor gemeente ambtenaren, vrienden, sponsoren en subsidienten door het Julianapark. Dan dansen de ouderen onder ons op de vrijdagmiddag. Dan heeft de Picknick der Gebroken Harten nog iets speciaals in petto. Dan neuriën we met z'n allen mee op die hopelijk zonnige zondagmiddag terwijl de vogeltjes fluiten. Dan.... maar zover zijn we nog niet. Gelukkig hebben we nog bijna één derde jaar voor ons.
Je kunt zeggen wat je wilt van museum van Bommel van Dam, maar de muurschilderingen zijn opvallend kleurrijk en fleurig. Op de knalwitte muren hebben kunstenaars en kunstenaars in de dop allerlei soorten mensen in allerlei poses en in allerlei kleuren geschilderd. Geen graffiti-spuiter die het waagt het te besmeuren. Kunst heeft wat dat betreft nog een hoge status. Tijdens het Zomerparkfeest is van deze mooie tekeningen weinig te zien. Daar zorgen de opbouwers wel voor. Een week van te voren wordt dat gebied afgezet met bouwhekken met zwarte zeilen. Of een andere kleur, maar het effect blijft hetzelfde. Je ziet er niks meer van! Als vrijwilliger, cateraar of artiest kun je er nog wel een beetje van genieten, maar de tienduizenden bezoekers niet. Helaas. Dus als je ervan wilt genieten, dan kun je straks als het weer droog is op een mooie lente- of zomerdag in het Julianagras gaan liggen turen naar de parkbrede schilderingen. Doe dat dan vóór 18 augustus of ná 1 september. Dan ligt het weer helemaal vrij. Daar tussenin organiseren we straks weer dat gezellige tuinfeestje voor heel de stad en de regio. 
De muurschildering straks niet te zien vanaf de Amigo dansvloer.
We zijn ook een beetje trots op de nominatie van Mieke. Mieke Verhaegh. Zij maakt kans op de titel Zakenvrouw Noord-Limburg 2016! Mieke is onze grote inspirator voor het subsidieteam. En niet alleen inspirator. Zij heeft het pad naar de Provincie Limburg geplaveid waardoor wij naar de status van Cultuurplaninstelling konden wandelen. Altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Zij vindt het Zomerparkfeest zo'n gaaf festival, dat ze haar collega’s inzet voor ons. Hoe tof! Mieke is in haar dagelijkse werk directeur bij TRIAS BV en maatschappelijk betrokken. Innovatie is een inspiratiebron voor haar succes. De nominatie is een meer dan verdiende waardering voor haar vrouwelijk ondernemerschap. Op donderdag 23 juni wordt de winnaar in Theater de Maaspoort in Venlo bekendgemaakt. En dat ben je nog niet zomaar! De jury komt naar haar toe en beoordeelt haar op eigenschappen als visie, innovatie, doorzettingsvermogen, financiën en leidinggevende capaciteiten. Zoals wij Mieke kennen, zit dat wel goed!
De Zomerparkfeest Quiz speelt nog door mijn hoofd. Of zoals anderen me vertelden de Zomerparkquiz. Ik heb een paar foto’s voor de kenners onder ons van het bijna veertigjarige festival. De experts van het park. De absolute addicts. De Parknerds of Zomerparkfeest-addicts. Laten we maar meteen beginnen: “Wie zijn dit?”. Artiesten die in het Julianapark hebben opgetreden.... Veel succes!
A. 
B. 
C. 
D.
We hebben dit jaar niet alleen een jubileum, niet alleen een dubbel jubileum met de wintereditie, maar zelfs een driedubbel jubileum, want we werken al vijftien jaar samen met SOB Venlo. De Stichting voor senioren. Net als wij, een vrijwilligersorganisatie die maar liefst vierenveertighonderd senioren aan zich heeft gebonden. Voor deze 4400 senioren bieden zij ontmoeting, ontspanning en voorkómen van eenzaamheid. Wij als Zomerparkfeest hebben daarin een kleine maar bijzondere bijdrage. Op de vrijdagmiddag. Een sentimentele middag waarop er gedanst, genoten en gedronken wordt. Iedereen geniet ervan. En zeker ook vele van onze vrijwilligers. Dit jaar wordt deze middag zelfs in een nieuwe meer open vorm. Meer daarover hoor je later. En uitgerekend dit jaar neemt Frans Faessen afscheid als voorzitter. De man met een gigantisch hart voor de eenzamere oudere in onze samenleving. Frans denkt vanuit de oudere medemens. Dat is ontegenzeggelijk zijn kracht, zijn energie en zijn drijfveer om zich onvoorwaardelijk in te zetten. Meer dan twintig jaar heeft hij zijn ziel en zaligheid in SOB Venlo gelegd. Vandaag heeft Frans officieel afscheid genomen in Wilhelmina. Funs Uiting (ja, de vader van…) wordt zijn opvolger. Nancy en ik hebben Frans een afscheidscadeau gegeven waarin een klein maar zo mooi moment tijdens de “Senior zomerparkfeest on Tour” in de Meeuwbeemd is vastgelegd door Henny van Roomen. Daar ging het altijd bij Frans om. Daarom namens alle Zomerparkfeest vrijwilligers: Frans bedankt …
Vrouw met roos tijdens “Senior zomerparkfeest on Tour” in 2013, vastgelegd door Henny van Roomen
Ze stonden o.a. op Lowlands, Glastonbury, Sziget, Hammersmith Apollo in London, Paradiso en afgelopen jaar op het Zomerparkfeest. MY BABY. De absolute sensatie van onze 39e editie! En daarna ook hoor- en zichtbaar in de Grenswerk Kerk en net zo gemakkelijk even geïmproviseerd knallen met Jett Rebel en DeWolff op Main. Wat een band! Zul je net zien. Heb ik ze niet gezien. Ik stond rustig en onwetend te genieten van Snorre Kirk in de Arena. De Zomerparkfeest Arena bedoel ik dan hoor! Ook gaaf! Daar had Johan, de voorzitter van de programma commissie, het laatst nog over. “Slecht programmering ;-)”, erkende hij gekscherend. Twee zulke geweldige, muzikale en talentvolle bands tegelijkertijd. Dat nekte me. Maar eigenlijk is dat altijd zo. Of je moet én niet van jazz én niet van blues houden. Of je moet én niet van pop én niet van indie houden. Of je moet én niet van reggae én niet van rythm & blues houden. Terug naar mijn baby. Tim Gaal het formuleerde zo: “MY BABY is bluesmuziek voor mensen die er niet van houden." Dat klopt wel een beetje. Naar MY BABY, geschreven met grote letters, kun je uren luisteren door haar fantastische stem en de heerlijk stuwende arrangementen. Maar…! Ik en wij met z'n allen krijgen nog een tweede kans. MY BABY komt vrijdag 25 maart naar Grenswerk. Niet in de Kerk, al hoewel dat met Pasen best had gekeund, maar in die fantastische grote zaal. Mijn Clubkaart heb ik al op zak en ik heb geen andere afspraken. Goede vrijdag wordt dus Beste vrijdag.
Net op Omroep Venlo Televisie de Venloop Quiz gezien. Leuk idee. Ik fantaseerde wat door zoals de Zomerparkfeest Quiz zou kunnen zijn. Of beter de Zomerparkquiz of nog beter de Zomerquiz. Voor de hand liggend is een van de quizvragen als welke jazz band in 2015 op het Zomerparkfeest stond (A. Phronesis B. Snorre Kirk C. Yuri Honing), in welk jaar Surfcake optrad (A. 2002 B. 2004 C. 2006) of wat de nieuwe naam van de Spiegeltent is (A. Amigo, B. Zelt C. Arena) of wie de baas is over de vrijwilligerscatering (A. Marian B. Marlie C. Miep). Of er worden geluidsfragmenten afgespeeld en we moeten raden welke band het is of in welk jaar ze op Main stonden. Of Robert Bouten vraagt wie van de volgende vrijwilligers een baard heeft (A. Johan B. Jasper C.Wiel D.Sef), waarbij hij zegt dat meerdere antwoorden goed kunnen zijn. Of onze presentatrice Eefke laat ons detailafbeeldingen zien en de vraag luidt dan: “Wat is dit?”. Laten we maar meteen beginnen: “Wat is dit?”. Veel succes!
“Wat is dit?”
Bij het Zomerparkfeest zijn we ook gek op lijstjes. Zoals grootboeken, bestellijsten, besluitenlijsten, verkoopoverzichten, adressenbestanden, lijstjes wat artiesten willen hebben in de kleedkamer, sponsoroverzichten, tabellen met het aantal bezoekers per minuut, blokkenschema's. Het zijn meestal lange lijsten. Daaruit proberen we dan door er bijvoorbeeld grafieken van te maken, trends te ontdekken en verbanden te trekken. Manpreet is daar nu vooral mee bezig. Meten is weten. Soms zijn er ook lijstjes waar je verder niet veel mee kunt, maar wel leuk om te weten. Dat zijn de leuke weetjeslijstjes van bijvoorbeeld de Vrienden van het Zomerparkfeest. Zoals de oudste vriend, geboren op 7 februari 1923, en juist de jongste vriend, geboren op 21 mei 2015. Die verschillen dus onderling ruim 92 jaar. Of de verste vrienden. Zij wonen beiden in de USA, Cupertino en Portland Oregon. Leuk om te weten toch? De meeste vrienden komen trouwens uit de buurt. Maar we hebben ook een lijstje van waar onze vrienden van buiten Limburg vandaan komen. Zal ik dat opnoemen? Komt-ie:
Het is fijn dat het halfvasten wordt. Niet omdat ik dan een reden heb om mijn persoonlijke vastenperiode even op te schorten. Nee, de vastenperiode is een contemplatieve periode. Maar meer omdat ik mijn eerdere gedachten en overwegingen weer kan oppakken. Ik bedacht me namelijk tijdens het carnaval vieren, dat de samenleving rondom gewoon doorgaat. Ik zie uw wenkbrauwen al fronsen. Maar dat komt door de inzet van vele niet carnavalsvierders. De bakkers, de postbodes, de slagers, de geldautomaatlopers, de groenteboeren, de conducteurs, de melkboeren, de energieleveranciers. Heel veel mensen werken door om alles rondom de Vastelaovend en nu dus Halfvasten, gewoon geruisloos door te kunnen laten lopen. Daar zijn wij als carnavalsvierders niet mee bezig. Maar ik dus een paar weken geleden wel. Tijdens het muziek spelen in Joekskapel “Ut Kump” voor onder de luifel van Café Take Five. Toen viel het inzicht. Toen realiseerde ik me dat we zoveel anderen moeten bedanken. Ook zij, en juist zij, maken het mogelijk dat zoveel anderen kunnen zingen, dansen, sjoenkelen. Het is niet zomaar een vergelijking. Ook bij het Zomerparkfeest en andere festivals in de stad, werkt de ene helft van de stad om de andere helft te laten genieten. Goed om even bij stil te staan in deze toch wel contemplatieve periode zoals de vastentijd is bedoeld.
Sommigen kijken Omroep Venlo radio via de televisie, sommigen hebben deze zender altijd in de auto aan staan en anderen stemmen af op lokaal nieuws als ze daar zin in hebben. Omroep Venlo is er ook altijd bij met hun “Park Power” TV-afleveringen rondom en tijdens het zomerfestival. Eén van de best beluisterde radioprogramma’s is “Blik op Venlo”, waarbij het lokale nieuws uit de gemeente Groot Venlo belicht wordt. Onbewust heb je daarbij de heldere en duidelijke stem van Gerard Fokkens gehoord. Hij draait, klikt, sleept, belt en drukt op de knoppen, zodat er zaterdags van elf tot één een leuk en informatief programma de ether in wordt gezonden. Pro deo! Elke week weer. Interviews met actuele gasten via de telefoon, muziekplaatjes juist op tijd inzetten en nieuwtjes voorlezen. Hij doet het weer er ook gewoon bij. Elke week heeft hij een "vaste" gast in de uitzending, zoals komiek Fred van den Boogaard van Neutjes Rang en (bijna) allesweter Jan Kessels en gelieerd aan het Zomerparkfeest Loes Keijsers, van de programmacommissie, met haar wetenschappelijk getinte live-blog en ik met verse nieuwtjes uit het Zomerparkfeest en culturele front. Luisteren dus op zaterdag als je aan het klussen, aan het koken of aan het opruimen bent. Dat is het leuke van radio, je kunt luisteren en iets doen tegelijk!
Gerard aan het werk in de radiostudio van Omroep Venlo
Vele Zomerparkfeest vrijwilligers zijn ook heel actief met Vastelaovend. Sef en Jasper bijvoorbeeld bij de Garde, een belangrijke functie om prins Pascal Vaes te beschermen. Velen zijn ook achter de schermen actief, zoals Daatje bij de kassa, Anny en Els bij de BBBZ. En nog veel meer. Heel veel vrijwilligers doen volop mee met carnaval, zoals Gemma die de grote trom slaat bij joekskapel 't Kump, of die meelopen in de optocht als “Faets”. Een van onze vrijwilligers heeft nu al een begerenswaardige prijs in de wacht gesleept. Marie-José. In haar dagelijkse Zomerparkfeest leven organiseert ze samen met Nancy de vrijdagmiddag voor senioren. Een klein festivalletje binnen het grote festival. Een hecht team waar we van zullen horen dit jaar. Afgelopen zaterdag was ze al weldadig verkleed bij het Pronke in de Klaasstraat. Samen met haar vriendin Sybilla waren ze verkleed als twee ruikertje bloemen. Niet echt origineel hoor ik u denken. Maar de begeleidende tekst was geweldig. “Weej zien de bleumkes, waor is den Vaes? Of woorden van gelijke strekking. Dat is de vakkundige jury van de Klaasstraat niet onopgemerkt gebleven. De 1e prijs! Gefeliciteerd Marie-José! 
Marie-Jose in het midden bij het Pronke van vorig jaar. Ook al! Voor meer Pronke 2016 zie https://www.facebook.com/venloinbeeld/videos/vb.210335665674343/1050247135016521/?type=2&theater
Jullie zijn allemaal welkom! Foto:Bram van Rensen
Alle soorten cultuur zijn vertegenwoordigd op het Zomerparkfeest. Nou ja, alle? Véél. Zelfs voor vele festivals de uitzonderlijkste als acrobatiek, lezingen en cabaret. Het is er. Ook korte film en zeker ook het genre van de “Animatie” met een grote “A”. Het is er. Zeker nu met Vers Gras 2016. Hooggeëerd publiek, Uw speciale aandacht voor “Job, Joris & Marieke”. Afgestudeerd aan de Design Academy (graphic en product design). Echt fantastisch om naar te kijken, te verwonderen en in weg te dromen! “Single Life” is hun Oscar nominatie van vorig jaar en door de New York Times uitgeroepen tot de Top 10 animatie van het jaar. “(OTTO)” is de Nederlandse Oscar inzending voor dit jaar en heeft al de Gouden Vleugel op het Eindhovens Film Festival behaald. Zij staan op ons festivalletje. Echt bijzonder! Ook de vier standbeelden in Q4 zijn vormgegeven door J,J&M. Vergeten pareltjes in de stad. Wil je meer lezen, maar vooral alvast zien? Kijk naar http://jobjorisenmarieke.nl. Ik waarschuw je wel alvast. Je verliest jezelf op deze site om allerlei leuke filmpjes te aanschouwen. En vergeet de speciaal voor de film gemaakte en vaak grappige muziek niet. Sprankelend. Daarom kom lekker op 22 januari naar de wintereditie van het Zomerparkfeest “Vers Gras” en we gaan samen kijken en luisteren naar wat zij speciaal voor óns hebben gemaakt!
Korte animatiefilm van Job, Joris & Marieke
Elke prijs is er één! Maar deze is met zóveel uitgebrachte stemmen (4700 in totaal) wel héél speciaal. Het Zomerparkfeest is uitgeroepen tot "Beste Evenement 2015 van Venlo". Uitgereikt tijdens de "Venlose Horeca Awards" in Scala. We waren erbij. Een feestje gemaakt door horecabeesten, Kevin zelf en een aantal artiesten en dj's. Er kon gestemd worden op tien categorieën. De lekkerste barjongen (Lars Curvers) en barmeisje (Jessi Mevissen) waren er, maar ook het beste borrelcafé (De Klep), opkomend horecatalent (Nikolai Maitimu), beste terras (Café Central), irritantste ananas (Mike Teixeira), beste horecatijger (Vera Smits), populairste uitgaansgelegenheid (Café de Galerie). Het tofste themafeest is trouwens de shotjesbar van de Galerie tijdens afgelopen zomerparkfeest geworden! Allemaal van Venlo. Bij de uitreiking droegen we de prijs op aan Venlo als evenementenstad en aan al onze vrijwilligers. Terecht. Het is de eerste keer dat deze prijzenslag werd opgezet, maar Kevin gaf al aan dat het wellicht nog uitgebreider gevierd gaat worden. Dan denk je meteen aan restaurantjes, praatcafé's, eetcafé's, wijncafé's, hotels, kantines, snackbars, Bed & Breakfasts, cateraars, koffietentjes en wellicht nog veel meer categorieën. Dan wordt het geen late avond maar een dagvullend programma en blijven de prijswinnaars slapen in Hotel Scala.
Tweeduizendzestien wordt een dubbel jubileumjaar voor het Zomerparkfeest. In de maand augustus is de veertigste editie van de zomerversie en in de komende maand januari is de vijfde editie van de winterversie. Festivals gemaakt door vrijwilligers. Al jaren trouw of juist nu net dit jaar begonnen. Pro deo, intrinsiek gemotiveerd en met lef. Gemaakt omdat het leuk is om iets te doen voor een ander. Voor de één om anderen te laten genieten. Voor de ander om te inspireren en juist te verrassen. Wat is er leuker dan om in de frontlinie mee te werken aan een jaarlijkse culturele uitspatting. Vijf jaar geleden, veertig jaar geleden, in de toekomst en zeker komend jaar! Daarom een actief, gezond, inspirerend Nieuwjaar toegewenst aan al onze sponsoren, subsidiënten, Vrienden en last but not least de vrijwilligers van het Zomerparkfeest! En natuurlijk ook aan al onze bezoekers van de twee jubileumfestivals, Vers Gras en Zomerparkfeest in 2016!
Voor de stad Venlo zijn er nog meer jubilerende festivals! Zoks (30 jaar) en Texfree (20 jaar) en ook buurtvereniging "De Boener" bestaat net als Zomerparkfeest al veertig jaren!
Zo aan het eind van het jaar drink je jezelf het nieuwe jaar in. Champagne, wijn of met bier. En een biertje was gewoon een pilsje. Dat is tegenwoordig anders. Dat zien we bij het Zomerparkfeest ook. De omzet inschatten door gewoon het aantal hectoliter bier te tellen is niet voldoende meer. Naast bier is het speciaal bier wat de klok slaat. Zwaar blond, Weizen, Imperator, IPA, Up of nog meer. Of het zijn de biermixen. De bekendste zijn de "Sjoes" en de "Half Om", een oud bruin en een bier half om half. Mijn nichtje Manou had als verkoopster aan de bar een code voor de schenkers. Een aantal vingers in de lucht betekent het aantal pilsjes. Logisch. Doet iedereen. Haar hand over beide ogen betekent één donker bier. De vlakke hand op één oog, is een "Half Om". Haar hand over beide ogen en twee vingers met de andere hand, betekent twee donker. Was hilarisch. Daarmee had ze een oplossing voor de meest verkochte biermixjes. Er zijn ook minder bekende biermixen. Wat dacht je van een "Dafje". Een oud bruin met malt. Minimaal alcohol dus. Soms wordt er ook nog een "Snorretje" besteld, cola met pils. Voorzitters drinken vaak, vooral in het begin van de avond, "Sneeuwwitjes". Dat is Seven-Up met een scheutje pils. Maar ook als verkoopster of verkoper van frisdrank moet je achter de bar thuis zijn in alle mogelijke varianten. Een "Sauna" is een Spa Rood met sinaasappelsap. Een "Spritzer" is een witte wijn met Spa groen. Een "PK" is een Apfelkorn met Spa Rood. Op een cocktailparty, is “Het Laffe Zweet der Druipsteen Grotten” verzonnen. De “mix” is flauw, Spa Blauw. Als je achter de bar staat en iemand besteld in goed humeur een Spa Goud, dan pak je gewoon een lekker pilsje. Proost. Ook in het nieuwe jaar! 
Een van de lekkere speciaalbiertjes van Brand!
Zo in de vroege winter is het gras in het Julianapark alweer aardig aangegroeid. Daar is gelukkig al rond het eind van de zomer en begin van de herfst een beginnetje mee gemaakt. Vers gras heb je dan. Eerst dunne lichtgroene sprietjes en wat dun bezaaid, maar nu als de winter er aan komt is het al een aardig tapijtje. Zeker als de temperatuur nog steeds zo relatief hoog is. Dan groeit het gestaag nog wat aan. Van groenexperts heb ik wel eens gehoord dat als het 12 graden is gras nog steeds wat groeit. Zo heb je dat met bandjes en artiesten ook. In het prille begin is het dun, lichtgroen, vers. Dan worden ze door de scouts van het Zomerparkfeest opgemerkt en dan komen ze op de winterversie van het Zomerparkfeest te staan. Als alle condities goed zijn dan maken ze een goede kans om door te groeien. Doorgroeien naar de vierdaagse zomervariant. We hebben dat al gezien met Mister en Mississippi, Gallowstreet Brass Band en Jungle by Night. Om er maar een paar te noemen. Het festival zorgt als het ware ervoor dat de temperatuur voldoende hoog is zodat ze kunnen uitgroeien. Dat is de reden dat we de wintereditie "Vers Gras" hebben gedoopt. Een podium voor verse bandjes om door te groeien. Volgend jaar 22 januari (zet alvast in je agenda en bestel kaartjes!) binnen in de zalen en foyer van Grenswerk. Lekker warm. Precies de condities die nodig zijn om vers gras te laten groeien!
Persoonlijke aanraders: bewilder , Kunstbende, Anbu Nevlo en Job, Joris en Marieke!
Sounds staat op 1. Nummer één uit 180 platenzaken. Vorig jaar nog een 2e plek, maar nu "De Muziekplek van Nederland" met vinyl, cd’s en muziek dvd’s. Ze lijken wel een beetje op het Zomerparkfeest. Net zo'n breed muziek assortiment als het Zomerparkfeest zelf wil en ook al lang bezig. Daarom is de relatie zo hecht en gebaseerd op wederzijds respect. Marlies, Geert en Leo en hun gepassioneerde, enthousiaste, vakkundige medewerkers ("de wandelende muziekencyclopedieën") hebben de prijs gewonnen. Terecht! Zoals jullie wellicht al weten staan zij ook al jaren op het festivalterrein van het Zomerparkfeest! Eerst in een tentwinkeltje met CD's. Nu is het een muzikale totaalbeleving. Sfeer gemaakt door live DJ's of mister Geert zelve. Altijd gave muziek in hun Sounds domein op het talud waar je ook nog wat gloed-nieuws of rete-ouds kunt kopen. In hun winkel aan de Parade kun je in alle rust rondkijken en lekker regionale, nationale en internationale artiesten beluisteren via koptelefoon of soms ook live op hun rode hoofdpodium en met het eetcafé aan de achterkant is er een plekje om even bij te komen. Ook daarin lijken ze, met een beetje fantasie, op ons. Zoals onze terrasjes met stoeltjes op het festivalterrein er zijn om even op adem te komen van de regionale, nationale en internationale bandjes op de Main, Arena, Zelt of Amigo. Geweldig! We zijn ook een beetje trots. Sounds de winnaar van de 2015 editie van de Platenzaken Top 10. Terecht. Who else?
Sounds, gefeliciteerd met de winnende Platenzaken Top 10 prijs!
La Pegatina komt weer naar Venlo. ‘s Avonds 11 december in Grenswerk. De rasmuzikanten van La Pegatina stonden op het grote Zomerparkfeest podium in 2009. De eerste en enige vijfdaagse editie van het Zomerparkfeest. Ook wel de Venlose Vuelta editie genaamd. Of beter de Benlose Buelta editie. Met De Staat, Heideroosjes, Pantzerkreuzer Potemkin en ook toen Armand op het programma. Op die prachtige vijfde dag stond het Julianapark in gloed en vlam. Het was op die maandag toen ook al “Feest in het Park”. De Spaanse karavaan was in een massasprint aangekomen over de finishlijn van de Deken van Oppensingel. De gefreesde finishlijn is nog steeds te zien. Vlak voor de hoofdingang. Vandaar dat toen de ingang en vele tenten, waaronder de sponsortent verlegd is. Daar kunnen Bob, Patrick, Ger, Wolfgang, Baer, Sam, Joost, Jan, Louis, Plotje, John, Ciske, Guus, Eefke, Carel, Fred, Arno en al die andere (bouw)mannen nog uren over vertellen. De flexibele, vrijwillige Nederlandse organisatie botste met de strakke, professionele Spaanse. Een soort contradictio in terminis. De grootste tent was omgetoverd tot een luxe galalocatie, waar de sponsoren werden gefeteerd en de race op grote schermen konden volgen. We hebben ons toen als vrijwilligersorganisatie ingezet voor de stad, gemeente en provincie. Alles binnen het Julianapark werd door ons geregeld. Eten, drinken, entourage. En goed! Een afterparty. We hebben onze kas toen ook goed kunnen spekken. Terecht. Maar dat terzijde. Dus alle wielerliefhebbers en Zomerparkfeestliefhebbers, komt hossen en feesten met deze mestizoband op rumba, merengue, ska, cumbia en disco. Draag stiekem onder je lange broek een zeemlederen fietsbroekje. Dan denken we nog even terug aan die gedenkwaardige vijfde wielerdag. Ik denk dat deze aardige Spaanse muzikanten zich dat ook nog kunnen herinneren. Het park stond toen op z'n kop, net als het poppodium straks!
Het La Pegatina feest in Grenswerk op 11 december. Komt dat zien en horen!
Armand is niet meer. Gisteren overleden. Drie maanden geleden stond hij met The Kik op de heilige vloer van de Main op het Zomerparkfeest. Op precies te zijn op zondag 23 augustus om 18:45 uur. Prime time! Een van zijn laatste optredens en wellicht zijn laatste festivaloptreden. Daar zijn we dan wel misschien een beetje gepast trots op. Hij heeft een paar keer voor het Zomerparkfeest opgetreden. Voor het grote publiek, maar ook voor de sponsoren. Ik zie hem nog zitten, jaren geleden, in zo’n geel tentje met gitaar. Iedereen zenuwachtig om hem heen dartelend. We hebben hem dit jaar meegemaakt backstage. Vóór het optreden. Een innemende man met een brede lach tussen dat fel gekleurde haar van hem. Oranje, paars, geel zelfs. Toegankelijk en geen kapsones. Open voor een praatje en een foto. Ondertussen trekkend aan een enorme joint. Taps bruin toelopend naar zijn bleke lippen. En nog een. En nog een. Wat een man. Hij vertelde eens dat als hij gestorven zou zijn, zijn lichaam gebalsemd en gedroogd zou worden en er stukjes ervan als zeer hoge kwaliteit hasj verkocht zou kunnen gaan worden in de betere coffeeshops. Een soort eigenaardige zelfspot en zelfrelativering. Of wellicht wordt hij gecremeerd, zei hij, dan zou de buurt van het crematorium en alle toegestroomde fans kunnen genieten van de witte hasjrook vanuit de oven en alsnog samen lekker high worden. Peace!
Met enkele vrijwilligers van het Zomerparkfeest hebben we een meditatie groepje. Naar aanleiding van de oproep “Groei als Vrijwilliger”. Gemma, Simone, Iwona, Maaike, Marlie, Mieke, Jellie, Ciske, Gé, Aloïs, Manpreet en Rom. Net als de heftruc-cursussen, biertap-lessen en til-instructies is dit een extraatje voor onze vrijwilligers. Het kapitaal van het Zomerparkfeest. Onder de bezielende leiding van Wil Sijben en af en toe Bianca, hebben we de techniek van transcendente meditatie (TM) al redelijk onder de knie. Denken we althans. Op een praktische manier heeft hij ons geleerd de bubbels van steeds weer opkomende gedachten moeiteloos weg te wuiven en te proberen aan niets te denken. En dat is lastig! Bijna hetzelfde als vragen aan een bassist om dwarsfluit te gaan spelen, een vegetariër om een biefstuk te eten of een balletdanseres plots te laten rugbyen. Maar het is wel verrekte fijn! Samen zitten we elke maandagavond in het donker boven Take Five, in onze vergaderruimte, in alle stilte te mediteren. Twintig minuten stilte. Twintig minuten niet praten. Iedereen voor zich, maar toch steun aan elkaar. Steeds dieper naar je binnenste gaan. Het lijkt zweverig, maar dat is het echt niet. Na pakweg twintig minuten zijn we klaar. Fris, helder en mentaal uitgerust gaat iedereen weer naar huis. Je kunt het overal doen. In de woonkamer, wachtend op de bus, aan het strand of in het bos, in de wachtkamer. Dat proberen we nu allemaal elke dag ook te doen. Als het lukt zelfs twee keer op een dag. Het gevolg is dat we rustiger zijn, maar niet minder actief. Dat we stabieler zijn, maar niet minder flexibel. Dat we bedachtzamer zijn, maar zeker niet minder alert. Kortom als iemand denkt dat wij een beetje veranderd zijn? Klopt! Dankzij Wil!
"Fietsclub ut Tuinhuuske" is een “vrindefietsclub” van recreatieve wielrenners, opgericht in 1995. Naast alle alledaagse fietsactiviteiten, gaat de fietsclub een keer per jaar een heel eind fietsen om het goede TroTro doel te steunen. Dat doen ze al voor de zestiende keer. Afgelopen jaar waren ze jarig op het Zomerparkfeest. Ze vormen al tien jaar de vaste barbezetting naast de Arena. Een altijd opgewekt en humoristisch team, zonder fietsbroekjes, tapt, schenkt en schudt de glazen vol en heeft soms zelfs nootjes voor de argeloze bezoeker. Ze lonken hun vrienden en vriendinnen letterlijk de bar in. Ze hebben zelf een officieuze receptie georganiseerd tijdens het afgelopen Zomerparkfeest. Tussen alle tapbedrijven door. Er waren vele bezoekers, die mogelijk toch al voor een lekker vers getapt pilsje langs kwamen. Ook ’s avonds bij het samenkomen van alle vrijwilligers in de vrijwilligerstent is ook hun geschatte baromzet breed uitgemeten. Fietsclubs zijn echter ontegenzeggelijk, of je het wilt of niet, een competitief gebeuren. Onderling in de fietsgroep, maar ook tussen fietsclubs onderling. Een concurrerende buurtvereniging "DE Boener" (onder bezielend voorzitterschap van de overigens gerenommeerde tourfietser G.R. te V.) gaat de strijd met hen aan. Niet om meer jaren op het festival te staan dan "Ut Tuinhuuske". Dat lukt niet zo gauw meer. Nee. Op vrijdagavond 13 november gaan zij samen in het strijdperk van Take Five treden om de trotse vlag terug te veroveren. De tegenstanders beginnen met elkaar een gratis consumptie aan te bieden en zullen elkaar waarschijnlijk verbaal de loef afsteken. Er zal vanuit het Zomerparkfeest ook een vredestichtende toespraak gehouden worden, zodat dit akkefietsje hopelijk vredig afloopt. Een soort fietsende rechter met een smashend pleidooi....
Felicitaties aan het Tuinhuuske, nu wel met fietsbroekjes....
Ver van huis in Florida, moet je downtown Miami in. Of course! Wat een stad. Ook zo’n “City that never stops”. Constant geruis van dure ronkende raceauto’s en zwaar dreunende mega pick-ups. Ik heb me voorgenomen de zondag cultureel goed te besteden door twee moderne kunstmusea te gaan bezoeken. Pérez Art Museum Miami, afgekort PAMM, en het Museum of Contemporary Art, afgekort MOCA. Totaal verschillend, maar allebei interessant. PAMM klein, onooglijk, verlaten en via een industrieterrein te bereiken in het noorden van de stad. MOCA is groots, grandeur, strakke architectuur en prachtig gelegen aan de Biscayne Bay voor Miami Beach. Dan moet het wel interessant zijn. Toch? De moderne kunst is inspirerend. Wat kunstenaars allemaal vol bezieling en gepassioneerde focus verzinnen! En overal is er een verhaal bij. Gelukkig. Anders begrijp ik het niet helemaal. Bij het verlaten van PAMM verzeilde ik in het museumwinkeltje. Mooie kunstboeken en dito kaarten. Mijn oog viel op een tasje. Een soort 3D tasje wat anders open gaat dan je zou verwachten. Bij het verlaten van MOCA verzeilde ik ook weer in het museumwinkeltje. Ook weer mooie kunstboeken, vooral van Kehinde Wiley, en dito kaarten. Mijn oog viel dit keer weer op een tasje. Van eenvoudig “fairtrade” katoen gemaakt met een herkenbare repeterende afdruk. Het logo van onze Stichting Parkpower! De groene bliksemflits. Hoe ver weg toch zo dichtbij kan zijn!
Misschien niet publiekelijk bekend maar dit is het logo van Stichting Parkpower. De stichting die de groene stroom regelt voor Venloop, Lekker Venlo, Stereo Sunday en Zomerparkfeest.
De Buun staat op de bühne in Domani. De presentatie van de nieuwe Buun 2016 is tijdens de opening van de Week van het Venlose Boek. De Buun is dat fameuze cultuurhistorisch jaarboek. Een must voor elke Venlonaar. Geschreven en gemaakt door vrijwillige Venlonaren. Dat is bijna een pleonasme. Muziek, sport, architectuur, historie, kunst en cultuur zijn thema’s met een link naar Groot Venlo en de omliggende regio. In deze editie gaan de verhalen over Baer Traa, Evert Thielen, The Blue Diamonds en de magie van Ramona, Sef Thissen, Clarence Seedorf of Jay Driessen en de avonturen van de mannen van het bedrijf Mujjo. De ontroerende en interessante verhalen en prachtige foto’s geven een doorkijkje in de ontwikkeling van de stad en haar inwoners. Een eigentijdse geschiedschrijving. De vrijwilligers achter de Buun zijn stuk voor stuk kanjers, zoals Thijs, Sjors, Frans, Lean, Adri, Marc, Hélène, Annemarie, Peter, Edmond, Jan, Paul, Rolph, Martin en Jos. Allen vrijwillige vrijwilligers, maar dat is een tautologie. Kortom, komt vrijdag 30 oktober naar Domani en neem die vette editie 2016 mee naar huis. Als het dan lekker slecht weer is, heb je wat om handen! Jan van Mersbergen is trouwens te gast tijdens de presentatie. Hij was ook al vaker literaire gast op het Zomerparkfeest. Jan schreef de novelle ‘Oase’ over het leven van een vluchteling in Venlo als Geschenk voor de Week van ‘t Venlose Verhaal. Dus nog een reden om te komen en de Buun samen met het Geschenk voor de Week van ‘t Venlose Verhaal te kopen!
P.S. Trouwens wat een lieve woorden van Moksi's Sam O Neal tijdens Nedinscoplein over het Zomerparkfeest!
Zij stonden vrijdagavond 21 augustus 2015 om drie uur 's nachts bij de afterparty van het festival in Grenswerk.
Jan van Mersbergen te gast bij de Buun
De naam Sweetlove staat in ons geheugen gegrift. En als dat niet is dan toch zeker wel de knalrode poedel in het Julianapark, tijdens het negenendertigste Zomerparkfeest. Resultaat van een vruchtbare samenwerking met onze andere Noord-Limburgse Provinciale Cultuurplan partner. Het Odapark uit Venray. Een bescheiden en sympathieke partner ook. Zij hebben de grootste solo expositie in Nederland van deze Belgische beeldend kunstenaar weten te krijgen. William Sweetlove kunnen we nu zelf zien, bevragen en wellicht ook aanraken. Op woensdag de 28e oktober komt hij naar het Odapark. Hij geeft een lezing over Waterwars. Vanaf half acht. Zijn project met een indringende, maar ook mooie pop-art boodschap. Dat we de wereld om ons heen moeten koesteren en zuinig moeten zijn op wat we hebben. Ik ben er voor het Zomerparkfeest geweest. Heerlijk. Mocht je nog nooit in het Odapark zijn geweest, dan moet je wat eerder komen en in alle rust door het beeldenpark wandelen. Er staat zoveel moois, leuks en geks. Laat je inspireren, net zoals je dat op het Zomerparkfeest laat gebeuren. Het Beeldenbos Odapark is eigenlijk ook een festival, een Beeldenfestival, georganiseerd door het creatieve trio Marijke, Pascalle en Fred. Deze bijzondere expositie is tot en met zondag 1 november. Dus gewoon gaan en zeker ook woensdag om William Sweetlove zelf te horen!
De ingang van het Odapark met de Pinguin van William Sweetlove, zie meer op http://www.odapark.nl/tentoonstelling/william-sweetlove/
Haar prachtige afdrukken hangen nu 'Bij de Buren' in het Keizerstraatje. Een wisselmuur boven het sfeervolle retrozitje van Mary. Nu is de Zomerparkfeest collectie van foto's van Zomerparkfeest 2015 artiesten aan de beurt. Soms uitbundig in full color, soms ingetogen in zwart wit. Soms scherp en gedetailleerd, soms kleurrijk en soft op de achtergrond. Soms pop, soms jazz. Soms een overzicht van de band, meestal een detail. Haar werk verraadt een secure observatie die vastlegd wat zij wil zien. Het oog van de meesteres heeft vanaf de juiste plek, op het goede moment en met de juiste sluitertijd geknipt. De energie van de geschoten podiumbeesten spat van het fotografisch papier af. De pareltjes zweet zijn individueel te detecteren op het uitbundig zingende gezicht. De wilde haren wapperen in alle toonaarden langs de gitaarhals. De artiest wordt pontificaal op een muzikaal voetstuk gezet. Respect en liefde voor de muziek druipt van de foto's af. Dat is Janneke. Zelf is ze de bescheidenheid zelve. Rustig en met een wat onschuldige blik kijkt ze je aan. Het liefst wat op de achtergrond en achter haar relatief grote digitale camera verscholen. Ze zegt misschien niet zoveel maar ze kijkt haarscherp. De artiest aan het werk, dus Janneke aan het werk. We zijn als Zomerparkfeest trots dat we haar in ons vast fotografenpanel hebben. Het legertje knippers dat in de eerste drie nummers de sfeer van de band probeert te pakken. En daar is zij een meesteres in. Loop eens binnen bij Mary voor tapas of lunch en geniet dan meteen ook van Janneke's wisselwerk boven het gezellige zitje.
Een stad moet karakteristieke, beetje aangenaam gestoorde bewoners hebben. Dat zijn de meest interessanten. Zij geven de stad ziel. Dat is, of nu helaas was, Beppo. Hij was een van de eerste cateraars van het Zomerparkfeest en op eigen kracht en creativiteit doorgegroeid naar andere muziekfestivals. Om daar zijn eigen pizza's te bakken. Hij kon 's nachts als alle cateraars al naar huis waren nog een grote plank vol met stukken pizza's bakken voor de vrijwilligers. Dan moesten we die met een paar man ophalen en naar de vrijwilligerstent sjouwen. Een enthousiast en hongerig applaus denderde dan over de biertafels. Om even later, met een glas rode wijn, stevig af te geven op zijn ongunstige plek in het festivalpark. Dat was Beppo. De vriendelijke mopperaar. We zien hem nog, vanuit het vrijwilligersgebied, op de maandagavonden het Julianapark inrijden. Een busje met een enorme aanhangwagen erachter. Om zijn unieke hout gestookte pizzaoven op te bouwen. Bijna twee dagen vroeger dan afgesproken. Je kon niet kwaad zijn op deze Duitse Venlonaar. Die met zijn zachte glimlach iedereen kon verschalken, inpakken en meenemen naar zijn wereld. Een wereld van lekker koken en daar uren over praten. Over limoncello, over pasta's en tagliatelle en over brochettes. We smulden van zijn pizza's en we dronken bij hem de lekkerste espresso's van het park. Dan dronk hij altijd mee en vertelde hij de smeuïgste verhalen die hij recent had meegemaakt. Met dat Vervenlooste, Italiaans getinte Duits. Dat was Beppo. Maar om eerlijk te zijn, Maarten Kuipers kon Beppo beter nadoen dan Beppo zelf. Daar moest Beppo dan ook zelf smakelijk om lachen. Bij Extravaganza kon je onbekommerd dansen. Bij Alla Casa kon je onbekommerd eten en soms op de vrijdagavonden ook onbekommerd dansen met DJ Jac. Daar vergat jij en zeker ook hij, de tijd. Maar je had het er voor over, want je kon erop rekenen dat je die avond iets geks zou meemaken. En dat was dan ook zo!
We hadden vrijdag een prachtig Zomerparkvrijwilligersfeest in City Cinema, waar in zaal 1 de aftermovie en de vrijwilligersfilm op een levensgroot scherm op indrukwekkende manier op ons inwerkten. Bas Brouwers van Studio Luidspreker heeft hier een geweldig visitekaartje afgegeven. De video gemaakt op de tekst. Hulde! Iedereen was even stil en klapte daarna luid. Mooi om een applaus te horen in een bioscoop. Daarna naar de foyer waar de heerlijke hapjes werden geserveerd door Restaurant Gaudi vanaf de overkant. Garnalen, salades, mosselen, spareribjes en nog veel meer. Het kon even niet op. Vrijwilligers kletsten met en door elkaar. Radio Grenswerk bracht de sfeer erin. De Mighty Typhoons traden voor ons op. En we dansten nog tot in de kleine uurtjes met de DJ’s. Het feest begon allemaal met Andé Manuel op de prachtig aangelichte Main in het Julianapark. André eindigde zijn vlammend kritisch betoog met ….
Het gras is weer groen. Niet alleen bij de buurman, maar zeker ook in het Julianapark. Althans als je er vanaf de Deken van Oppensingel, Burgemeester van Rijnsingel of vanaf de fiets op het fietspad naar het parkgras kijkt. Als je er echt op staat zie je wel dat het nog dun is. Dat is ook de strekking van het gezegde. Van een afstandje is alles mooier. Als je er echt op staat zie je wel dat het nog iel is, maar een paar warme regenachtige weken zullen graswonderen verrichten. Voor het Zomerparkfeest geldt deze oer-Hollandsche gezegde niet of bijna niet. Dat kan ik iedereen verzekeren. Als je er middenin zit dan voel je de energie van betrokken vrijwilligers elk jaar, elke dag, elk uur. Dat weten wij vrijwilligers. Niet alleen tijdens de festivaldagen en de dagen er omheen kan het onmogelijke. Dat hebben we dit jaar weer volop mogen meemaken. Ook gedurende het jaar zijn weer vele vrijwilligers bezig met wat er allemaal rondom het Zomerparkfeest gebeurt. Nu speelt het vrijwilligersfeest. Iets wat we allemaal met z’n allen echt hebben verdiend. Achter de schermen zijn er al vrijwilligers mee bezig. Manpreet voorop. Maar ook Nancy & Marly staan hun mannetje. En iedereen die bijdragen kan, helpt mee. Tot Omroep Venlo en Studio Denk toe. Creatief door leuke dingetjes te verzinnen, handig om onverwachte acties voor elkaar te krijgen en ook gewoon aanpakken en doen. De energie spat er vanaf. Dat voelt iedereen. Dat is wat het Zomerparkfeest zo bijzonder maakt. Dus Zomerparkfeest vrijwilligers, maak je op voor het vrijwilligersfeest en kom!
... dit is trouwens al een voorproefje van het vrijwilligersfeest ...
Dit jaar was weer een jaar van vele, voor de meeste bezoekers onverwachte veranderingen. Een nieuwe frisse slag en iedereen merkte en voelde het. Teatro Maaspoort, Brandkas en Patio. Sowieso de nieuwe namen Main, Zelt, Arena, Amigo, Patio en Kino. Maar wat we allemaal meteen merkten in onze broekzak, overhemd of tas, waren de nieuwe bonnen. Of beter gezegd munten. De knalgele munten met de zwarte z. Met op de achterkant de “local” marktplaats: nolensplein.nl. We hebben dit jaar dus even in stilte afscheid genomen van de grote puzzelstukken. Die onhandige bonnen die aan de andere kant wel zeer karakteristiek waren voor het Zomerparkfeest. We hebben er geen ruchtbaarheid aan gegeven, maar de reacties waren top. Aan de kassa’s was het even wennen met de aantallen per vel. Niet de gebruikelijke tien bonnen per vel, maar, even uit mijn hoofd, veertig munten per strip. Het heeft veel werk gescheeld achter de schermen bij Anny, Karin, Hans & Hans, Marc en het hele kassateam. Al die munten zijn zorgvuldig gescheiden verzameld en worden gerecycled. Nog niet echt “upcyclen” zoals dat bij C2C behoort, maar toch. Het muntafval wordt verpulverd en daar worden weer kunststof producten van gemaakt. Dat doet Tom van der Vlugt van VanderEng, de fabrikant van onze nieuwe munten. Wellicht komt uit deze berg plastic weer de munten voor het veertigste Zomerparkfeest in 2016. Wie zal het zeggen…
Venlo is de stad van de kassen. Groentekassen wel te verstaan. Vroeger stond het rond de stad helemaal vol met kassen, zoals het gebied van het Groenveld. Nu zijn er nog veel kassen met o.a. tomaten van Tasty Tom en ook komkommers en paprika's. Maar sinds dit jaar is Venlo ook bekend van de Brandkassen. Niet brandkasten, maar Brandkassen. In het nieuwe hoekje van het Julianapark stond de kas er dit jaar. In volle glorie. Een stukje Frankrijk in Venlo. Als je op vakantie bent, dan ben je op zoek naar dit soort plekjes. Als je het vindt ben je zielsgelukkig. En soms vind je het niet en lig je al vroeg in je tentje. Dit jaar was het om de hoek in het park.Onder een mooie dikke boom kon je op houten vlonders tot laat in de nacht genieten van een menuutje of wat hapjes. Met echt bestek en echte borden. Of van een lekker Brand speciaalbiertje. In echt glas. ‘Zwaar Blond’, ‘Imperator’ of ‘Weissener’. De ultieme vorm van ‘Party Local’. Georganiseerd door horecagoeroe Anke Rutten, gerund door Richard Stohr van Excellenz en versierd met planten en lichtjes door Karlijn Sax. 
Richard, Karlijn en Tei. Sfeervolle impressie door de Parkpraot-TV, zie http://kasverhuur.nl/2015/08/25/brand-kas-van-brand-bier-op-zomerparkfeest-venlo-groot-succes/
Soms heb je sympathieke initiatieven, die het allerbeste in mensen naar boven haalt. Zo is dat met het Zomerparkfeest en zo is dat ook met Amy’s project in Spanje. Amy Josten doet daar vrijwilligerswerk en huisvest en verzorgt moeilijk, niet te herplaatsen of overgebleven chimpansees, berberapen en mantelbavianen. In de aap gelogeerd, zeg maar. Amy is ook Zomerparkfeest vrijwilliger. Backstage in het artiestencafé achter het hoofdpodium. Al jarenlang. En dochter van Frans en Mariet Josten, samen al goed voor tientallen jaren intensief Zomerparkfeest vrijwilligers- en bestuurswerk en bekend van het wijncafé Vinl’eau. Die Spaanse apen vernielen uit enthousiasme de overalls van de verzorgers. Die worden wel gerepareerd, maar na verloop van tijd is het op met de overall. Dan moeten er voor Amy en haar andere vrijwillige collega's, nieuwe komen. Die kosten ongeveer dertig euro per stuk. Het budget van de stichting is krap, dus is Amy op eigen houtje dit project gestart. Ze wil vijftig overalls bij elkaar sparen. Dat zou moeten kunnen. Toch? Elke bijdrage, hoe genereus of hoe klein ook, zal hartelijke omarmd worden. Ze moet nog er nog zeker twintig bij elkaar funden. Het geld mag overal (of overall) vandaan komen. Sponsor je mee? Mail dan naar amyjosten_@hotmail.com.
Het Zomerparkfeest staat bekend om haar gastvrijheid. Artiesten worden met respect en alle egards behandeld. Onze Bourgondische roots waarschijnlijk. Daarom is het zo leuk om bedankjes van leuke artiesten terug te krijgen. Van Connie Janssen Danst, van A.H.J. Dautzenber en ook van Snorre Kirk, de Deense jazzband op het festival. Die wil ik jullie niet onthouden.
Het Julianapark wordt voller en voller en op verschillende plekken zijn groepjes hun container, hun werkplek voor de komende week, aan het inrichten. De koffie bij de communicatie pruttelt al met koekjes! De grote Purple wagen manoeuvreert zich langs de Arena naar de achterkant van de Main. De verlichtingsframes worden ingehangen. De stoplichten staan weer soms op rood, dan weer op groen. Een weghelft is afgezet door Olaf. Het vrijwilligersgebied wordt langzamerhand een druk pleintje. De vrijwilligerstent wordt met kookapparatuur ingericht en de vrijwilligers, oud en jong, helpen mee met de inrichting. Zij zullende komende dagen goed zijn voor ruim 1500 maaltijden en dan hebben we de kant-en-klare ontbijten en brood- en soeplunches nog niet meegerekend. Het facilitair bureau is ook al op volle oorlogssterkte en Loek helpt Ciske & Gijs om te kijken wat er allemaal gedaan kan worden. Anke en Karlijn inspecteren het geweldig vernieuwde cateraars gebied en verbrede aanbod. Linda is in the house. Trots vertelt ze hoe de toiletten dit jaar beter moeten en zullen. Stichting “Shitjob” (what’s in a name) wordt de partner. Overal komt er steeds meer licht zichtbaar en de podia worden ingericht. Tegen de avond, na de gepaste zuurkool met worst van Ad Born, is het koud en gaat iedereen zijns weegs. Een klein opbouwclubje neemt nog een biertje in de Loco op weg naar huis. Gesprekken over technisch ontwerpen, Zomergasten en zelfs filosofie. Uiteindelijk mondt dit uit in een prijsvraag. Onder aanvoering van Sylvain, bombardeert Jasper het tot Syl’s prijsvraag. Hoeveel meter truss staat er in het park (zonder koppelstukken)?. Iedereen bijt zich erin vast en de antwoorden slingeren van 300 meter tot ruim een kilometer. Peter V. te V. gaat het uitzoeken. Maar, speciaal voor de bouwers in het park, denk er alvast over na of jij het weet…
Rond middernacht noemde Jinek nog het Zomerparkfeest in "Fenlo"
Wat je al niet met een Vrienden shirt kunt doen! Dat bewijzen Marly en Maria (M&M) elke keer weer. Zij staan dinsdagavond op de altijd gezellige Vriendenavond van het Zomerparkfeest. Het basismateriaal zijn de Vrienden T-shirts. Overgebleven van vorige jaren. Als zij die zien dan woekert er een creatieve geest door de hoofden, en zeker ook handen, van deze handige vrouwen. Met naald en schaar wordt vakkundig een T-shirt om zeep geholpen, waarna er planmatig een geheel nieuw Vrienden accessoire ontstaat. Dat kunnen zijn ludieke hoedjes, grappige slabbetjes, handige rugzakjes, warme doeken en leuke kinderpetjes. Wellicht komen er de komende dagen nog meer gadgets uit het brein van M&M. Exclusief voor de Vrienden op dinsdagavond, maar daarna ook in de Vriendenstand van het Zomerparkfeest tijdens het festival! Dus mocht je nog geen vriend zijn, dan heb je dus nog een kans op een van de gadgets, als ze nog over zijn. Veel beter is het om snel nog vriend te worden (http://www.vriendenvanzomerparkfeest.nl/). Dan maak je de Vriendenavond nog mee. Maak je kans op de L1-ballonvaart en nog meer onverwachte en ludieke acties van het Vriendenteam tijdens het festival. Op de Vriendenavond zelf zijn er al previews van het programma. Vrienden zien dat als eerste! Dat is wél exclusief voor de Vrienden van het Zomerparkfeest.
De regen begon al heel vroeg. De kaars en kaarsjes worden in de stromende regen in het Kapelleke aangestoken om de kans op goed weer te vergroten. Ondanks de regen worden er in het Julianapark in vele kleine groepjes om de blubber heen gewerkt. Gekscherend oppert Peter Voncken dat we qua natte en modderige hindernissen voor VenloStormt al klaar zijn. Helemaal achterin worden de eerste binnenhekken al geplaats. Omdat het kan. Andere vrijwilligers, zoals Michiel, Sjors, Jan en Hans helpen met de Main. Die vordert gestaag. Silvain manoeuvreert vakkundig de verschillende trussen naar de kleine ingang en de extra grote dansvloer bij Amigo. Met de hulp van het 3D inzicht van Peter wordt de complexe “signing” in elkaar getikt en op de goede plek gezet. Ondertussen wordt het “Front of House” door de giganten van Gigant negen meter naar achteren verplaatst. Foutje van ons, maar met de expertise van Gigant opgelost. Klasse mannen! Bob, van Ed & Willem Bever, laat trots zijn nieuwe sleutel zien. Nummer 20. Uitgegeven vanuit het nieuwe facilitair bureau, gerund door Ciske (alias Cor) & Gijs. Hun container is al als een echt magazijn ingericht. De 5Gigabit datakabel van Marcel & Bart hangt in de lucht en stukjes rood-wit lint wapperen in de wind als waarschuwing voor te hoge heftrucs. Er is ook al wifi. Peter en Jasper lopen als “Two Men in Black” over het terrein. Giel tekent de Main af. Klaar! In de vrijwilligerstent wordt door Ad Born het heerlijke eten opgediend. Het wordt daarom even stil in de tent, totdat Peter van het Kerkepaedje, enigszins opgelucht nogmaals als dank een krat bier aan de mannen van Gigant overdraagt. De gekleurde zeilen worden er al in gehangen. Precies volgens de uitleg. Na het eten maakt iedereen het werk nog af en gaat huiswaarts en het regent nog steeds …
Gigant aan het werk om de FoH te verplaatsen
Peter, one of the "Men in Black" met de oren vrij
Marcel's werk op grote hoogte
Facilitair bureau van Ciske (alias Cor) & Gijs
De opbouw van het Zomerparkfeest is in volle gang. Nu al! Het “Kerkepaedje” is getrokken door Peter Kerkhoff zelf. Geassisteerd door de twee vorige technische commissie voorzitters van de verouderde “Martijnlijn” en “Strijpstreep”. Eendrachtig. De Grenswerk Kerk en de grootste tent op het festival terrein, Zelt, staat al. Zelfs het podium in de tent staat al. Het hoofdpodium ook maar dan nog zonder zeilen. Kortom “Ut Löp”. Op de eerste dag heeft een groepje nieuwe vrijwilligers al een beetje geroken aan het vrijwilligerswerk. Evelyn, Marie-José, Nikki, Ilias, Joe, Joshua, Roy, Sjors, Marcel en Jeroen. Sam sprak hen in de vrijwilligerstent toe en introduceerde hen in het soort werk wat er allemaal te doen is. Aandachtig absorbeerden zij de informatie en vroegen hem van alles. Top initiatief en Sam op zijn best! Het Zomerparkfeest-virus, waar overigens nog geen serum voor is gevonden, had hen al zichtbaar enigszins gunstig besmet. Ze staan te popelen, maar er is nog niet voor iedereen werk. Dat komt nog. Eerst de professionals het grote werk laten doen en dan komen wij. Tussendoor wandelt Liesbeth Wilmer van Spek langs om uitleg te geven over de uitleg. Peter, van het “Kerkepaedje”, heeft aan een half woord genoeg. Komt goed. Het trussenteam wordt gevormd door Silvain, Michiel, Nick, Sef, Peter en Joshua. Zij hebben de hoofdingang al gebouwd. Jellie heeft haar uitgifte balie al ingericht en zit niet achter het raam. Grote Erik schakelt een zuinige 400W lamp aan zodat er volop licht is in de Zelt. De LED verlichting voor de bars worden al voorbereid. De mannen van Gigant werken gestaag door. Betaald. Ervaren rotten als Hans en Jan, samen met Sjors leveren de zware vloerplaten aan. Vrijwillig onbetaald. “Trotse looser zijn is een keuze”, zegt Sjors met een Gooise r. Het Parkaholic virus heeft hem nu al helemaal in de greep. Net zoals bij Joshua. De anderen nieuwe vrijwilligers komen straks wel.
Een deel van de nieuwe vrijwilligers groep van het Zomerparkfeest...
Sam spreekt de nieuwe groep toe ....
Zoals jullie misschien al weten, ben ik een enorme fan van Ionica Smeets en zo trots dat ze twee keer bij ons is de komende editie. Op zondag. Een keer in Teatro Maaspoort om kwart over vier en een keer om zes uur in onze Arena. Als zaterdags de dikke Volkskrant in de bus ligt is haar column het eerste wat ik ga lezen. Afgelopen weekend stond er weer een wiskundig raadseltje in. De opbouwers van een aantal jaren geleden zullen het wel herkennen. Op precies te zijn in 2011. Wij waren de objecten aan het uitmeten in het Julianapark en vroegen ons af in hoeveel rondjes we de hele 40 meter rol op moesten rollen. Ik begon te rekenen, zie http://www.zomerparkfeest.nl/rom_blogt/artikel/448 . Best “ingewikkeld“ bleek. Gelukkig had ik hulp van tekenaar Cor. Deze week was er een vergelijkbaar raadseltje van Ionica over de wc-rol. Je weet wel waar je over de camping mee loopt in de hoop dat er nog genoeg op zit. In ons geval is dat “Satino Black” cradle-to-cradle wc-papier. Zij stelde de relatie vast tussen de dikte van de wc-rol en de lengte (L) van het papier wat er nog op zit. Andre Baaden, onze biologische schoonmaker, spreekt van het aantal veegmoment, maar dan moet je de lengte van het velletje ook nog vaststellen en het aantal velletjes wat je in een veegmoment gebruikt. Maar even terug naar de formule van Ionica. De lengte van het wc-papier is dan:
Het programmaboekje is uit! Haal een kop koffie bij Take Five en begin alvast met lezen op het terrasje. Heb ik vandaag al menig stadsgenoot zien doen. Tussen de vergaderende teams zelfs. Mariet, Wilma, Anke en Wieneke, het team van backstage die zich buiten aan het voorbereiden was in de zomerse warmte. Ze moeten nog, maar kunnen bijna niet meer, twee weken wachten. Dan wordt het artiestencafé weer ingericht waar de artiesten zich opladen voordat ze het podium bestijgen. Venloos Blood als eerste. Dat wordt feest! Locaal feest. Maar we denken ook Global! Think Global, Party local is de slogan van ons feestje. Dat betekent dat we ook een Engelse versie van het programmaboekje hebben. Eenvoudiger van opzet, maar wel vertaald. Een oud-leerling van College Den Hulster, Ceciel Huiberts, zorgt daarvoor. Dat is natuurlijk niet de eerste de beste. Zij vertaalt en hertaalt de teksten die de redactie heeft bedacht. Dat valt soms niet mee. Want hoe vertaal je ‘Linke Mik’ of ‘Kwante Hippe’. Toegegeven. Bandnamen hoef je niet te vertalen. Maar of Engelstaligen ze dan nog op onze manier kunnen uitspreken? De redacteuren van het boekje kunnen er wat van als het om woordspelingen en gekke zinnen gaat. Hoe hertaal je ‘flikkerende zwavelputten’, ‘jaren tachtig-vaatje’, ‘foute muziek’, ‘deze Tukker biedt geen hapklare brokken gezelligheid’, ‘kriss kross’ of ‘afhaalpoëzie’, Ach, laat dat maar aan die intelligente taalvirtuoos van de faculteit Engelse Taal en Cultuur aan de Universiteit van Nijmegen over! 
Het programmaboekje van 2015
Ons festival staat niet alleen aangekondigd in de Limburger of Alles Palletie of de kleinere lokale weekkranten, maar nu ook zelfs in de nationale Volkskrant. "Cultuur in Limburg" of beter "Cultuur festivals in Limburg" adverteert het beste wat Limburg te bieden heeft. En dat is dus het Zomerparkfeest. Samen met "The Notorious IBE Heerlen". De advertentie is mede mogelijk gemaakt door Huis voor de Kunsten en Provincie Limburg. Ook geen onbekenden voor ons. We worden langzaam maar zeker ook steeds bekender, begonnen bij de provinciale aandacht en erkenning als cultuurplan instelling. Een van de pareltjes van Noord-Limburg wordt ontdekt, zeiden ze toen. Het beste bewaarde geheim van de stad wordt ook niet toevallig dit jaar opgezocht door 3FM Serious Talent. En nu dus ook in de Volkskrant. De advertentie staat overigens in de Volkskrant Magazine van 25 juli jongsleden op pagina 50. Op de pagina ernaast is de vaste column van Ionica Smeets in de Volkskrant. Zij staat ook geprogrammeerd voor dit jaar met twee interactieve presentaties. Wiskundig getint. Dat kun je aan haar, kersverse moeder, wel overlaten. Eén speciaal voor kinderen en één voor volwassenen. Misschien ook een reden voor de Volkskrant om die advertentie juist op die dag en juist op die pagina op te nemen.
Daan, Marijke Cieraad en Pascalle Mansvelders, bekend van de grote zwarte Madonna in het Julianapark een paar jaar geleden, zorgen straks samen voor een groot en groots beeld in het festivalpark. Een echte eyecatcher. Gemaakt door de Belgische beeldhouwer, schilder en assemblage-kunstenaar William Sweetlove. Jazeker. Sweetlove. Het is zijn echte naam! Neo-pop, minimal-surreal en postmodern.
Zo staat het in de blaadjes, maar als je er voor staat gebeurt er wat met je. Dat overkwam me gisteren in het Odapark, want daar staan vele van zijn afvalplastic sculpturen tentoongesteld. Schildpadden, poedels, kikkers, buldoggen, pinguïns, wolven en een krokodil. Allemaal groot en met een plastic waterflesje op de rug. Sterke visuele kunst met een sterk verhaal. Het tijdelijke en het eeuwige wedijveren met elkaar. Fossielen als tastbaar overblijfsel van de geschiedenis. Zo gaat dat ook met gedachten. Iedereen bewaart datgene wat zij belangrijk acht. Het fossiele denken. Maar veranderingen gaan zo vlug dat organismen niet genoeg tijd hebben om Darwinistisch te evolueren en dus sterven ze uit.
Een temperatuurstijging van vijf graden in Afrika lijdt tot uitsterven van de olifanten. Dus kloont Sweetlove ze nu. En bij een teveel aan zeewater en een tekort aan drinkwater, dragen zijn dieren schoenen en waterflessen. Ze hebben het nodig om te overleven. Enigszins vergelijkbaar met de wandelende levende strandbeesten van Theo Jansen van een paar jaar geleden in het park. Straks kijken we op het festivalterrein tegen een enorm groot dier op in een felle primaire kleur. En met een riempje op de rug vastgebonden waterfles met een doekje ertussen. Klaar om te overleven. Je kunt het straks op Zomerparkfeest bewonderen. En ervoor of tot ver na het festival, zelfs tot en met oktober, in het Odapark te Venray. De moeite zeker en vast waard!
William Sweetlove. Komt dat zien in het Julianapark of in het Odapark.
We starten het 39e Zomerparkfeest meteen goed. Venloos Blood. Helemaal in lijn met ons motto voor de komende jaren “Think global, Party local”. Localer kan eigenlijk niet! Maar niet bekrompen, want we denken ruim met vier dagen lang vele bands vanuit heel de wereld. De gelegenheidsformatie Venloos Blood bestaat uit Minsekinder, Van Gelder, Linke Mik, Kwante Hippe en Appelemoos. Zij openen het cultuurfestival op donderdag 20 augustus om 19:30. Gelouterde en spiksplinternieuwe jonge bands samen op één podium. Hoe mooi kan dat weer worden. Over Appelemoos wil ik het even hebben. Zij zijn bekend van die twee charmante zangeressen, gouden stemmen, met zanger Jules en ook van opzienbarende optredens tijdens Vastelaovend. Appelemoos heeft ook het nummer 'Fees in ut Park', een eerbetoon aan het Zomerparkfeest, geschreven en voor dit optreden herschreven. Het is een ode geworden aan herkenbare details van het festival zoals de Vrienden T-shirts, de spiegeltent, de lolly’s bij de WC’s en het inleveren van de plastic bekertjes. Bij het nummer 'Fees in ut Park' komt een videoclip. Daarom zijn zij op zoek naar figuranten tijdens de opnamen van de clip in het Julianapark op zaterdagmiddag 1 augustus. Om de sfeer van het festival zo goed mogelijk na te bootsen wil Appelemoos veel mensen verzamelen in het park. Figuranten kunnen zich aanmelden via info@appelemoos.nl. Komen jullie ook? Zet het alvast in je digitale agenda dan vergeet je het niet. Ik ben er ook bij! Hou het maar in de gaten hoe laat precies of kom gewoon smiddags al naar het Julianapark ....
Venloos Blood tijdens de repetities....
Nog ruim een maand en dan gaan we los. We beginnen met Venloos Blood en eindigen met Radio Grenswerk On Tour, God Damn en Dub Boy. Daar tussenin nog 158 bands, acts, performances, lezingen, etc. Ik heb het geteld. De blokjes uit het programmaschema van de programmacommissie. In dat opzicht lijkt het wel een record dit jaar. Maar gelukkig is cultuur geen rivaliserende wedstrijd, geen tweegevecht of een polariserende confrontatie. Nee, cultuur is een bindmiddel. In het park tussen mensen, jong, oud, arm of rijk en eigenlijk in de hele samenleving. Je kijkt gezamenlijk naar een optreden en als het komisch is, lach je samen. Als het zielig is verschijnen er tranen of in ieder geval wordt bij velen de ogen wat vochtiger. Als het echt goed is dan ontstaat er een gemeenschappelijk gevoel en fluiten, roepen en klappen we tegelijkertijd. De een wat harder dan de ander, maar allemaal samen. Dat is het mooie van cultuur. En uit cultuur ontstaan vaak ook weer mooie dingen. Want het inspireert, het prikkelt en met je eigen creativiteit kun je er zelf weer een stap verder mee zetten. Ieder op zijn of haar eigen manier. En dat inspireert vaak weer anderen en dat gaat maar door. Ook dat is kenmerkend voor een harmonieuze lokale cultuur. Verschillende culturen kunnen verschillende kanten op groeien. Dat vergroot weer de veelzijdigheid van cultuur op een globaler niveau. In de geest van Darwin is dit een gunstige overlevingsstrategie. Monocultuur is kwetsbaar. Er hoeft maar iets te gebeuren of het gaat mis. Kijk maar naar de intensieve landbouw en veeteelt of bedrijven met maar één klant of maar één product. Daarom hebben we dit jaar 162 acts in het Julianapark. Voor ieder wat wils. Laat je daardoor lekker inspireren. Op jouw manier!
Het meeste vrijwilligerswerk gebeurt achter de schermen. In stilte. Onopvallend. Dat geldt niet voor de presentatoren, informatiebalie, barvrijwilligers, vriendenbalie en kassa vrijwilligers. Die zijn juist goed aanwezig als het nodig is. Maar voor de rest geldt dat bijna voor alles. Zeker als het gaat om de aanloop naar het festival. Om maar een voorbeeld te noemen: de vergunning. In cijfers uitgedrukt zijn dat vier ochtendvergaderingen, drieënveertig koppen koffie, enkele koppen thee, vijftien verschillende documenten met in totaal driehonderd twaalf pagina’s. Kortom zo’n vijfenzeventig megabyte aan vergunningsdata. En dan rekenen we de interne vergaderingen niet eens mee. Want de documenten die bij de gemeente liggen hebben een hele voorgeschiedenis bij allerlei commissies. De uitgekristalliseerde, gesublimeerde, kant-en-klare versie van al die discussies ligt dan vers geprint op de houten vergadertafel. Aan die gemeentetafel zitten vanuit zomerparkfeest Ronnie Timmermans, verantwoordelijk voor de technische tekening vanuit de technische commissie, de onlangs afgestudeerde veiligheidsdeskundige Marc Rossel (zie eerdere blog) van de veiligheidscommissie en verantwoordelijk voor het calamiteitenplan en vanuit het bestuur secretaris Marc Nelissen met een coördinerende rol ten aanzien van de vergunningsaanvraag. Zij zijn nu in de weer om de vergunning op tijd en goed geaccordeerd te krijgen. Zodat wij met z’n alle ruim tachtigduizenden kunnen genieten van een heerlijk feestje met honderden artiesten uit alle werelddelen. Daar doen we het voor!
Er wordt weer gegraven in het park. Een lang haakse sleuf is zichtbaar. Langs het fietspad. Daarin kabel. Niet zomaar. Afgelopen jaar hebben we ongeveer 60% van het park met vaste stroom voorzien, de rest nog met aggregaten. We wilden meer. Om bijna het hele park met vaste stroom te voorzien, hebben we een extra vaste 250 Ampère kabel gelegd naar de Burgemeester van Rijnsingel. Hiermee kunnen we alle evenementen, Venloop, Lekker Venlo, Stereo Sunday en Zomerparkfeest nog beter van groene stroom bedienen. Het Julianapark wordt daarmee nog groener dan het al was! De eerste die van de spiksplinternieuwe stroom gebruik gaat maken is Stereo Sunday. Zij zijn daarmee 100% groen. Maar we zijn nog extra slim geweest. Naast de stroomkabel ligt nu ook een mantelbuis voor netwerkkabel. Handig voor later en de verdere toekomst. Het eerste Parkpower project is daarmee afgerond. Bedankt Sam, Kees, Sebastiaan, Cecile, Marc Freij, Marc Nelissen, Ralph Thijssen (Meulenkamp) Gemeente Venlo (Fred Jonker, Eefke den Dekker, Paul Bloemers, René Lemmen, Bata Nijland), Enexis (Marc Melssen, Piet Driessen, Henk Fleuren), Hurkmans (Tim Lomans en collega's), Wout Sanders (Dirkx electronics) en zeker Ronnie en natuurlijk de betrokken andere festivals Venloop, Lekker Venlo en natuurlijk Stereo Sunday. Jullie, heel veel succes op 4 en 5 juli met genoeg groene spanning!
Fotgraaf Sam met Kees en Dirkx electronics.
De veiligheid op het Zomerparkfeest is nu volledig gegarandeerd. Dat zou je op basis van de getallen wel kunnen zeggen. En dan heb ik het niet over het aantal security wat over het park de onveiligheid in de gaten houdt als iedereen feest of de hoeveelheid nooduitgangen of het aantal EHBO-ers wat de zorg levert als het nodig is. Nee. Dat is allemaal in orde. Marc Rossel, onze veiligheidscoördinator heeft zijn scriptie afgerond met een 8,9! Dat zijn nog eens cijfers. Cum laude! Marc is onze veiligheidscoördinator en bij een calamiteit de Officier van Dienst Evenementen van het Zomerparkfeest. Dat zijn nog eens titels. En daarvoor hoeft hij niet een in militaire dienst te gaan. Dat Marc een kanjer is hebben we al lang in de gaten binnen de commissie veiligheid, maar nu wordt het ook eens door anderen bevestigd. En wel de opleiding Integrale Veiligheid. Dan heb je een antwoord op complexe veiligheidsproblemen, hou je overzicht in crisissituaties en zoek je verbinding tussen partijen, zodat mensen veilig zijn. Wie wil dat nou niet? Marc is nu veiligheidsdeskundige of veiligheidsadviseur. Desondanks is Marc echt gewoon gebleven en nog steeds een toffe gast waar je serieus mee kunt werken en ook nog mee kunt lachen. Trouwens als je hem straks door het Julianapark ziet struinen, noem hem dan gewoon Marc en niet Bachelor of Business Administration. Hij moet wel gewoon Marc blijven!
Marc schenkt voor de vergadering Cecile's Prosecco in. Gefeliciteerd en Proost!
Take Five herbergt het Zomerparkfeest lokaal. Boven het café worden wekelijks vele vergaderingen gepland en meetings afgesproken om het festival elk jaar weer vorm te geven. Na deze intensieve bijeenkomsten wordt er in het jazzcafé nog nagepraat en uitgewijd over andere zaken. Creatieve momenten vinden hier vaak een oorsprong of een vervolg. Zo gaat dat al vele vele jaren en eigenlijk ook al generaties lang. Zo was er dit weekend in T5 een besloten feest van Geert, Anny en Anke Rutten. Ze waren in totaal 150 jaren jong. En, belangrijk om te melden, tevens twee generaties Zomerparkfeest. Anny als voormalige peningenmeesteres en in de financiele commissie actief, Geert als een van de langsttappende barmedewerkers en hun dochter Anke als coordinator catering. De Ruttens zijn een onmiskenbare schakel in de lange Zomerparkfeest ketting. Zo zijn er meerdere generaties actief op ons feestje. Hans en Karin Sax als belangrijke pionnen in de financien en hun dochter Karlijn, die de aankleding van de catering op zich heeft genomen na haar presentatrice rol op de podia. Of de familie Theunissen met Carel, technische commissie, Jacqueline, opschepster in het vrijwilligersgebied en hun zoon Jasper, actief op het hoofdpodium en trussen. Of Peter Paul en Joris aan de vrijwilligersbar. Of Giel Dekkers, nu technische commissie voor geluid en podia, en zijn moeder Marianne, al jaren onze onafhankelijke vrouwelijke vertrouwenspersoon is. Een belangrijke rol bij geschillen. Of Josje en Joost en de opbouwers van het eerste uur Sef en Sjuul. Amy Josten, aankleding artiestencafé en dochter van Frans, jarenlang de belangrijke man van het Zomerparkfeest en Margriet, de spil in het artiestencafé. Kortom, misschien zijn er wel meer generaties op te noemen. Generaties die het parcoholic virus van vader op zoon, moeder op dochter, vader op dochter of moeder op zoon overbrengen. Daardoor viert ons festival dit jaar de negenendertigste editie en gaat dus ook al generaties mee.
Zware regenval met 33 mm/uur op precies 18:50 uur in het Julianapark in Venlo.
Met decibellen rekenen is lastig. Zeker voor minder wiskundig aangelegde medemensen. Voor het weergeven van het geluidniveau wordt vaak de frequentie-afhankelijk A-weging toegepast, de dB(A). Deze wegingskromme komt het meest overeen met de geluidsbeleving van een mens. Als we een rustig gesprek voeren onderling dan representeert dat ca. 60 dB. Als grote groepen dat samen onderling doen dan wordt het aantal decibellen hoger. Stel je hebt 200 mensen, dus 100 gesprekken van 60 dB, dan kan het totale geluidsniveau tegen de 80 dB geworden zijn. Dus niet 6000 dB! Nu zie, of beter hoor je vaak dat mensen dan ook onderling harder gaan praten, zeg 70 dB. Dan wordt het totaal dus 90 dB. In de praktijk minder omdat iedereen verspreid staat en niet precies hetzelfde zegt. Dat maakt het berekenen nog veel moeilijker. Bij volle bak voor het hoofdpodium met een paar duizend fans, dan kan het geluid oplopen. Daar hebben muzikanten vaak last van. Ga je er verder van af staan dan neemt het aantal decibel weer hard af. Daarom is dichtbij de speakers staan, onverstandig. Dan krijg je de volle geluidslaag. En dat kan heel veel zijn, omdat van hier uit zoveel geluid gemaakt moet worden dat het ook achteraan gehoord wordt. Ongeveer 3 dB(A) elke keer als je er twee keer zover van af staat. Logaritmische schaal noemen wiskundigen dat. Omdat ons gehoor ook logaritmisch is. Twee keer meer luchtdruk is gevoelsmatig niet tweemaal zo hard. Nu is de manier waarop het geluidsniveau gemeten wordt vrij technisch en gaat min of meer voorbij aan de eentonigheid en irritatieniveau. Een ritmisch en eentonig geluid is vet voor bezoekers die helemaal opgaan in de muziekbeleving. We kennen de beelden van opzwepende DJ’s. Voor anderen die het spektakel niet helemaal meekrijgen is het een minder interessant geluidsprofiel en daarmee dus irritanter. Dat zie je niet terug in de geluidsniveau meting. Daar zijn al vele studies naar gedaan, maar de dB(A) meting zie je nog verreweg het meest genoemd worden. Geluid blijft lastig!
Foto: Henny van Roomen, een van onze beste en creatieve fotografen op ons festival
Nog een kleine drie maanden en dan zijn we op vakantie geweest en staan we met een drankje te genieten van de acts die deze week bekend gemaakt zijn. De programmeurs zijn volop bezig om de rest rond te krijgen, zodat we straks weer vier volle geweldige dagen kunnen genieten. Genieten wordt er vandaag al in het Julianapark. Het mooie weer verleidt de eerste bezoekers individueel, met z'n tweeen of in kleine groepjes zich al neer te vleien in het gras. Nu zijn het er een paar. Straks staan we met velen samen voor het hoofdpodium als Venloos Blood aftrapt en ons feteert met een dertigkoppige band met zangers en zangeressen. Feest van herkenning in een nieuw jasje. Jong en oud staan dan zowel op het podium als voor het podium. Ons eigen dialect-project van de Venlose jonge dialect-bands Linke Mik, Kwante Hippe, Appelemoos en Van Gelder en de oudere rotten in het muziekvak van Minsekinder. Speciaal voor Zomerparkfeest wordt het een Venloos-Blood-Show. Samen als één grote band spelen en zingen ze elkaars songs over leven en liefde aan de oevers van de Maas. En dan zijn we echt begonnen en staan honderden vrijwilligers startklaar om u vier dagen cultuur te serveren. Vanuit de podia, de kassa's, de bars en vooral achter de schermen.
Zijn de eerste vroege bezoekers in het Julianapark zich al aan het inlezen?
Er gaat zich een uniek natuurverschijnsel afspelen deze zomer in augustus. De aarde draait ca. 3 graden ten opzichte van de referentielijn. Of beter gezegd. De referentielijn maakt schoksgewijs een klein hoekverdraaiing. Het fenomeen manifesteert zich als eerste in het Julianapark nabij, wat in de volksmond de Strijp-streep ofwel Martijn-lijn wordt genoemd. Het directe gevolg is dat het hoofdpodium drie graden (ongeveer 3°00'00") verdraait ligt ten opzichte van het talud. De argeloze bezoeker zal deze relatieve verandering niet echt bewust ervaren. De bezoekers met een verdraaid goed oriëntatiegevoel zullen het zeker merken. De opbouwers van ons festival zullen zich achter de oren krabben als het podium, centrumbar en regietoren daadwerkelijk opgebouwd worden. Deze kleine verandering heeft namelijk relatief grote gevolgen. De zichtlijnen vanaf het talud zullen daadwerkelijk significant verbeteren, hetgeen de emotionele beleving van elke act op het hoofdpodium zal vergroten. De Strijp-streep en de parallel eraan lopende Martijn-lijn behoren dan definitief tot de Zomerparkfeest historie. De nieuwe Kerkhof-trek wordt straks met een “Timmermans”-oog strak langs een touw getrokken van lantaarnpaal naar een boom. Dat wordt een officiële happening. Het is maar dat U het weet en niet voor een enorme verrassing komt te staan als u op donderdagavond 20 augustus rond zeven uur in de vroege avond door de poortjes aan de Deken van Oppensingel het Julianapark inloopt.
Ik ben een fervent fan van de Volkskrant columns van Ionica Smeets. Na de Dagblad column van Blond & Bril, is dat het eerste wat ik lees. Ionica is wetenschapsjournaliste met meesterlijke getallen voorbeelden. Daar heb ik ook een zwak voor. Zo beweert de jonge kersverse moeder zelf, in haar recente column, dat slechts 2% van haar driekoppige gezin gebruik maakt van wegwerpluiers. Gemeten naar het gewicht van de personen. Tof toch! Net zoals sigarettenpeuken 95% van het zwerfvuil (flesjes, frietbakjes, etc.) vormt. Ja ammehoela, gemeten naar aantallen ja! Zo heb ik, geïnspireerd op haar redeneringen, het percentage cultuur op het Zomerparkfeest berekend. Slechts 5%. Ik leg het even uit. Stel 100 bandjes of theatergroepen met gemiddeld ca. 5 artiesten. Dat op een bezoekersaantal van 10.000. Dan kom je op 5%. Als je het trouwens op gewicht sorteert dan is het percentage cultuur in het park nog veel minder. En het Zomerparkfeest een vrijwilligersfeest. Dat dacht je maar! Met 1000 vrijwilligers op 80.000 bezoeken is dat slechts ruim 1%. Een gemiddelde Jeu de Boules toernooi haalt veel hogere percentages. Lees meer wonderbaarlijke getallenverhalen van Ionica op www.ionica.nl of in de columns van de Volkskrant. Veel getallenplezier!
Foto van de tekening van Ionica Smeets bij haar column in de Volkskrant.
Bijna de helft van de Nederlandse jongeren tussen de vijftien en vijfentwintig jaar heeft het afgelopen jaar vrijwilligerswerk gedaan. Gelijkelijk verdeeld over mannen en vrouwen. Dat blijkt uit recent CBS-onderzoek voor de Landelijke Jeugdmonitor. Tussen mannen en vrouwen zit wel een verschil in welk type vrijwilligerswerk ze doen. Jonge mannen zetten zich vaker in voor een sportvereniging. Het gekke is dat in Limburg in verhouding de minste vrijwilligers actief, bijna 45%, terwijl gemiddeld in Nederland de helft van de volwassenen vrijwilligerswerk doet. Dat is helemaal tegen mijn gevoel in. Ik had juist veel meer verwacht. Althans in onze regio Venlo, de stad van actieve mensen. Op cultureel gebied organiseren we hier ongelooflijk veel als ik alleen al kijk naar vaak gratis evenementen georganiseerd door vrijwilligers, zoals, om er maar een paar te noemen, Texfree, Mercato Mundial, Venlo Stormt, Popronde, Stereo Sunday, All American Day, Bluesrock festival, Lekker Venlo, SlagerszFestival, Venloop (bijna helemaal), Feel the 50’s, Zoks, Ruis, Theater de Garage, A Day in the Park, Blierock, Nacht van ’t Limburgse Leed en natuurlijk Zomerparkfeest. Mede mogelijk gemaakt, of zeg maar beter, helemaal mogelijk gemaakt door vele tientallen tot zelfs vele honderden vrijwilligers. Misschien vinden wij het hier heel gewoon om dat te doen en we het ons niet eens realiseren dat we het doen. Overigens rekenen ze in het onderzoek tot 25 jaar hetgeen nog vrij jong is, qua vrijwilliger, als ik om me heen kijk. En dan heb ik het nog niet eens over al die andere vrijwilligers in de sportverenigingen, zorginstellingen en andere maatschappelijk organisaties, zoals SOB, Nederlands Rode Kruis, Voeselbank, vluchtelingenwerk en nog heel veel meer die allemaal enthousiast gerund worden door leergierige vrijwilligers. Bijna iedereen doet mee. Dat is misschien nog een droom, maar dat zou wel mooi zijn voor de toekomst.
Vandaag staan we precies vier maanden voor het begin van de 39e editie. Het is zelfs bijna half acht nu dit geschreven wordt. Tweederde van het jaar is alweer voorbij. Vier maanden betekent ook dat het steeds concreter wordt. De programmeurs hebben al behoorlijk wat artiestennamen op het vizier. Vele sponsoren hebben al beslist om mee te werken en deze editie mogelijk te maken. Hun sponsoravond is in voorbereiding. De nieuwe lay-out van het Julianapark met behoorlijk wat veranderingen wordt weer ingetekend. De meeste tenten zijn al eerder besteld. Het ontwerp voor onze nieuwe filmtent is geconstrueerd en wordt nu getest. De afstemming ten aanzien van de veiligheid voor de bezoekers is opgestart. De vergunningaanvraag is ingeleverd. De cateraars worden straks weer in detail geïnformeerd. Het programmaboekje wordt stukje bij beetje geschreven als er wat bekend wordt. Ook de poster van dit jaar wordt ontworpen in samenwerking met Studio Denk. Alles wordt weer klaargestoomd zodat we onze grote groep vrijwilligers en verenigingen kunnen informeren en ook het boekje, beter bekend als "Ut Bukske", voor de vrijwilligers wordt geüpdatet. De Vriendenavond, de dinsdag voor het festival, wordt voorbereid om onze Vrienden optimaal te fêteren. De aankleding die de beleving voor onze bezoekers boeiend gaat maken, krijgt vorm. De komende maanden wordt iedereen op de hoogte gebracht. Vrijwilligers, Vrienden, Sponsoren en al onze bezoekers. Kortom, het is weer in volle gang, want we hebben nog maar vier maanden! U hoeft alleen maar uw vakantie zo te plannen dat U op donderdagavond de 20e augustus tussen zeven uur en half acht in de avond klaar bent om het omgebouwde Julianapark in te lopen en U weer te laten verrassen. Precies vier maanden vanaf nu!
Een sfeerimpressie van wat U weer van ons kunt verwachten en meer ....
Zaterdag is het weer zo ver: Record Store Day! Vele artiesten en miljoenen muziekliefhebbers op één dag wereldwijd bij elkaar om de kunst van muziek in de onafhankelijke platenzaak te vieren. Meer dan tweeduizend podia in Amerika, Europa, Australië en Japan! Hiermee is Record Store Day het grootschaligste kleinschalige muziekevenement ter wereld. Meer dan tweehonderdvijftig optredens alleen al in Nederland. Nieuwe liedjes in kleine oplagen, exclusieve releases die alléén op die dag verkrijgbaar zijn, remixes in gekleurd vinyl en nooit eerder uitgebrachte juweeltjes. Dat is Record Store Day. Voor iedereen vrij toegankelijk, net zoals ons Zomerparkfeest. Gratis. Van hiphop tot jazz, van rock tot klassiek, net zoals ons Zomerparkfeest. Zaterdag kunnen we dus naar Sounds platenzaak op de Parade. In de ochtend zingt op het kleine, rode, lage, halfronde podiumpje Paulusma en daarna Awkward I. Kennen we nog van Zomerparkfeest. De vroege middag wordt ingevuld door Frankly, Antillectual en The Guy Smeets Band. Die kennen we ook nog van Zomerparkfeest. In de namiddag Vanessa Peters, B.J. Baartmans en Alamo Race Track. Kennen we ook nog van Zomerparkfeest. Kortom als je niks te doen hebt of ook als je wel wat te doen hebt. Voel dan de verbintenis met alle andere aardbewoners van deze globe. En steun deze muziekartiesten, die kleur geven aan ons aardse bestaan. En wellicht zie je weer een vroege voorjaarspreview van een artiest op een nazomers Zomerparkfeest. 
Hup naar Sound (http://www.sounds-venlo.nl), ook sponsor van ons Zomerparkfeest...
Bloggen is iets opschrijven. Een logboek op het web. Op een bepaald moment achter je typemachine gaan zitten en beginnen te tikken. Maar bloggen is niet zomaar iets schrijven. Het is een manier van kijken. Zo formuleerde Martin Bril het eens over het schrijven van korte verhalen en colums voor de krant. Toen ik dat las, herkende ik het meteen. Als je weet dat je iets wilt gaan bloggen, dan ga je anders kijken, sta je anders in het leven. Dat klinkt groots en meeslepend, maar het is vrij aards en eenvoudig. Maar het is wel zo. Je kijkt om je heen om te achterhalen of er een verhaal in zit. Ik loop dan anders door het Julianapark, herken nog meer in alle vrijwilligers en ontdek meteen weer wat je allemaal over ons festivalletje kunt vertellen. Je bent waakzamer, alerter en oplettender. Net als een fotograaf met zijn of haar camera. Zij kijken wellicht zelfs in frames. In de verhouding 4:3 of 16:9. Zit er een mooie foto in. Zo ook met bloggen. Zit er een mooi verhaal in. Misschien geldt dat wel voor meer beroepen. Ziet een slager ook een mooi hamlapje als hij een zwart Iberisch varkentje ziet. Of een kleermaker een op maat gemaakt confectiepak in een gedrapeerde lap stof. Of kijkt een timmerman anders naar een houten plank dan normale mensen en ziet er meteen al een hele nieuwe kleerkast of wenteltrap in. Volgens mij is dat een beetje zo. Een beeldhouwer schijnt in een stuk marmer ook al meteen een beeld te ontdekken. Hij hoeft alleen maar het overtollige gesteente weg te bikken. Het beeld zat er al. Maar hij zag het er al wel meteen tussen al het andere gruis in zitten. Dat geldt wellicht voor al onze creatieve Parkpraot columnisten en de schrijvers over onze artiesten voor in het programmaboekje, zoals Renée, Adrie, Ben, Dirk, Guus, Lucas, Paul, Caroline, Max. En dat geldt ook voor de blogger. Het verhaal was er al en de letters en woorden ook. Hij hoeft het verhaal alleen maar te zien en de letters alleen maar in de goede volgodre, sorry, volgorde te zetten.
Rob is niet meer. Rob van Rhienen is deze week weggegleden uit het leven. Met een paar vrijwilligers hebben we hem laatst nog gezien en gesproken en eigenlijk toen al een beetje uitgezwaaid. Zoals in de rouwadvertentie, een mens met een flamboyante levenswijze en luidruchtige levensgenieter. Als lid van de sponsorcommissie was hij altijd in de sponsortent. Relaties leggen. Praten. Gastheer spelen. Zijn kracht. Een mensenmens die vreugde haalde uit mensen met elkaar verbinden. Hij kende iedereen en iedereen kent hem. Hij wist alles wat er speelde in de stad. Als het maar over mensen ging. Dat uitte zich jaren geleden ook in de NCRV uitzending. Met een oase, kamelen, palmbomen en een Oosterse bazaar in een 1001 nachtenlijk Julianapark. Rob haalde alles uit de kast om heel Venlo mee te laten doen. Met succes. Venlo en Rob op hun sterkst. Hij zette veel later samen met zijn Marie-José, hun slaapkamerdeuren boven café de "Blauw Trap" wagenwijd open. Zomerparkfeest vrijwilligers konden daardoor vanuit de tweede verdieping luxe genieten van de Brand Boetegewoene Boetezitting. De rest van het huis op de eerste etage was gevuld met andere gasten en Dagblad- en Brand sponsoren. In het café op de begane grond tapte hij bier en moppen. Wie het maar horen wilde. Rob is op zijn eigen wijze maar veel te vroeg vertrokken. Met lieve familie dicht om hem heen. Weggegleden uit ieders vingers. Maar voor ons altijd en eeuwig een Parkaholic en vriend van het Zomerparkfeest. Om nooit te vergeten.
Rob is 62 jaar geworden en zaterdag herdenken we hem in de St. Martinuskerk ...
Als de zomer afloopt dan is het culturele Zomerparkfeest er alsnog. Als de lente in aantocht is dan is de sportieve Venloop er al. De opbouw van het vijfdaagse festijn is al in volle gang in het Julianapark. Arton laadt uit, Dynamic bouwt en Dirkx installeert. En je hoort niets. Bijna niets. Twee dikke kabels, aangesloten door Wout van Dirkx Electronics, lopen vanuit het groene trafohuisje naar de witte tent. Stroom stroomt geruisloos. Geen ronkende, diesel slurpende, vieze aggregaten. Nee, groene Greenchoice stroom. Geleverd door Stichting Parkpower. Dat is Venlose samenwerking in optima forma. Venloop is de eerste. Daarna volgen er hopelijk meer. De besprekingen met Lekker Venlo en Stereo Sunday lopen. Dan is de samenwerking er helemaal. Met voordelen voor alle evenementen. Zowel in duurzaamheid als in energie- en huurkosten. Het Zomerparkfeest heeft al proefgedraaid afgelopen augustus. En met succes. Voor de zekerheid waren er een aantal aggregaten aangesloten. Het piekverbruik viel reuze mee, dus waarschijnlijk gaan we het dit jaar zonder aggregaten proberen. Of wellicht met één aggregaat. De eerste die het helemaal groen doet is de Venloop. Als het aan de stroom ligt, onder luid gejuich, in stilte.
We hebben naast de Venlonaer van het Jaor ook een prijs voor de Venloos Voorname Vrouw. In het kader van de Internationale Vrouwendag een belangrijk statement. Voor dit jaar is dat Annemarie geworden, Annemarie Staaks. Zij kreeg die bokaal die hoort bij deze titel afgelopen zondag in het Venlose stadhuis uitgereikt. Toevalligerwijs precies in de Boekenweek. Zij was jarenlang de programmeuse voor de literatuur en poëzie van het Zomerparkfeest. Dus terecht zou je al bijna meteen denken, maar bij haar is dat ook zo. Zij heeft deze kunstvorm echt neergezet op ons festival. Ik herinner me nog een Belgische poëet die tijdens de sponsoravond in de parkeergarage in aanbouw zijn eigen poëzie enthousiast oreerde. De klanken galmden langs de betonnen wanden. Iedereen glimlachte. Zeker ook in deze duistere setting. Of columnist A.L. Snijders in 2012 eenzaam schrijvend in een bootje op de Maas en op zondagmiddag zijn nieuwste apocalyptische ontboezemingen over na de zondvloed aan het publiek voordragend. Of Jan van Mersbergen met Jeroen Houben de Zomerparkfeestbezoeker documenteren. Dat waren de niet-alledaagse acts waar Annemarie voor knokte om dat op het Zomerparkfeest te krijgen. Ook liet ze haar pen schrijven voor artikelen in de Parkpraot, ons festivalkrantje. En nog meer waar de programmacommissie voor haar toekomst nog veel aan heeft gehad. Annemarie is naast vroegere Zomerparkfeest vrijwilliger ook journalist en schrijver voor o.a. jaarboek de BUUN en heeft haar eigen bedrijf, Bureau Stof. Ze zit bij De Nieuwe Zakelijkheid en initiatiefnemer voor het project Handen aan het Bord voor de Regio van de Smaak. Dus wat moet je nog meer doen om de voornaamste vrouw van Venlo in 2015 te worden. En de collier die ze mag dragen, die staat haar geweldig! Overigens is die Maaskeien ketting gemaakt door niemand minder dan Ine van den Bercken, edelsmid en voorzitster van de stichting Venloos Voorname Vrouwen (VVV) en ook Zomerparkfeest vrijwilliger, maar dan bij de kassa.
Annemarie Staaks, nog zonder VVV collier...
Vasten is de sobere en ascetische periode tussen Carnaval en Pasen, waarin ontbering en onthouding de boventoon voeren. Zo is het in ieder geval bedoeld. Feesten en daarna vasten. Er bestaat trouwens, voor zover ik weet, geen Zomerparkfeest variant van. Een bepaalde gedefinieerde "vasten" periode na het Zomerparkfeest. Een periode die ingaat vanaf de zondagnacht van het festival. Of het moet een tijd van bijkomen zijn. Of juist sparen en bijslapen. Nu ik er zo dieper over nadenk is er misschien toch wel een tijdspanne aan te wijzen. De periode meteen na het festival en het weer naar school gaan. Dat is een ruime week voor de middelbare scholieren en iets minder voor de basisschool leerlingen. Die periode zou je het vasten van het Zomerparkfeest kunnen noemen. Een tijdje met wat meer ontbering van cultuur en onthouding van al te veel bier. Om scherp te zijn als het weer nodig is. Het sobere en ascetische Zomerparkfeestvasten. Voor de afbrekers van het festival wordt dit Zomerparkfeestvasten ingevuld met samen opruimen, afbreken en opleveren. Dat is ook een saamhorige periode. In die Zomerparkfeestvastenperiode wordt het Julianapark weer teruggegeven aan de stad. Dan wordt officieel het festivalpark overgedragen aan Bata Nijland, zeg maar de gemeentelijke baas van het park. Meestal is dat op de donderdag na het Zomerparkfeest. Dat is ongeveer halverwege ons Zomerparkfeestvasten en dus een soort "Halfvasten" of beter nog het "Zomerparkfeesthalfvasten" (3x woordwaarde).
De grasmat kent dus ook een vastenperiode na alle festivals in het park
Het staat in het binnenste van onze oogbol gegrift en als traumatische ervaring getectyleerd in ons geheugenbrein. De editie van 2010. Een gigantische “ozelige” regenbui had ons rond zeven uur op zondagavond getroffen. Een troosteloos, donker en kletsnat Julianapark. Leeg bij het Vriendenpodium, onbevolkt op het talud, niks te doen aan de bar. Modder, grote plassen in het bruine gras en ijskoud. Maar … op een klein droog stukje vlonders midden in het park stonden vijfentwintighonderd bezoekers in de volle schijnwerpers te kijken, te genieten, te swingen. Daar was de betovering van de New Cool Collective! Wat een muzikale energie kwam daar los. De blazers bliezen harder, de bas plukte feller, de drummer sloeg nog venijniger. En de bezoekende diehards, die ondanks alles op het park bleven, kregen waar voor hun gratis entree. Een fantastisch optreden van de New Cool Collective met Typhoon als icoon. Dat was toen. Nu vijf jaar later komen ze weer! En hoe! Ze spelen vast van hun veertiende album Electric Monkey Sessions, die meteen na het vorige Chin Chin is uitgekomen. Beinvloed door het Senegalese Orchestra Baobab, psychedelische cumbia, Kaapstad, Italiaanse cinema en meerdere grote jazz helden. New Cool Collective speelde in Engeland, Duitsland, de Benelux, Afrika, Canada, Rusland, Japan, de hipste jazzclubs, Roskilde Festival, Sziget, Fuji Rock in Japan, Lowlands, het Camden Mix Festival, Aberdeen Alternative Festival en het Zomerparkfeest. Wie herinnert zich niet altosaxofonist Benjamin Herman, die op de orgels van Orgelvreten stond. En nu landen zij met Benjamin weer in Nederland en wel in het Venlose poppodium Grenswerk. Op 22 februari om 20 uur. Hopelijk regent het weer keihard, maar nu staan we lekker droog en warmpjes in de grote zaal. Maar op precies dezelfde manier genietend van hun energie en muzikale klasse van het allerhoogste niveau. Voor alle jazzliefhebbers en muziekliefhebbers die willen “detoxen” van de Vastelaovend!
Typhoon met de blazers van The New Cool Collective!
Bij het uitreiken van de Stimuleringsprijs 2014 sprak, naast onze enthousiaste en ambitieuze gedeputeerde van Cultuur Ger Koopmans, ook directeur Bas Schoonderwoerd van Parkstad Limburg Theaters, de twee theaters Theater Heerlen en Theater Kerkrade. Hij had het over de vaak genoemde vermeende concurrentiestrijd tussen theaters en andere culturele instellingen onderling. Hij noemde echter een geheel andere concurrent. De Bank. Gefronste wenkbrauwen in de grote zaal van Grenswerk. Beinvloeden de banken naast de financiële crisis ook de culturele sector? Het verlossende woord kwam snel. Het gaat om de driezitsbank tegenover de televisie in de vele woonkamers. Dat is de ware concurrent van de kunsten en de cultuur. Warm, zacht, voorspelbaar en lekker makkelijk. Dus het is dan lastig om je jas aan te trekken en fietsend door de kou een onverwachte en mogelijk schurende avond tegemoet te gaan. Terwijl als je gaat, je vaak wijzer, blijer, jonger en breder thuis kunt komen. Een eye-opener. Ik bleef erover nadenken merkte ik. Stel dat 10% van de mensen wel eens uit gaan of sport of gaat kienen, dan blijft dus 90% heel vaak thuis. Als je van die 90% een tiende weet over te halen om naar het Limburgs Museum, Maaspoort, Passiespelen of Domani Literair te gaan, en dat lijkt haalbaar toch, dan verdubbel je ongeveer het aantal potentiele bezoekers voor de theaters, de sportvelden, de ontmoetingscentra, tribunes en de cafees, zeker bij Vastelaovend. Dit rekensommetje leert wat ons te doen staat als culturele sector. De strijd aangaan tegen uitzendingen als de Slimste Mens, Champions Leage en Boer zoekt Vrouw. Als we daar samen eens wat uitgezakte kijkers van afsnoepen…
Heerlijk een goed gevuld theater of festival of concert of cafe of sportveld of tribune...
Weingarten
Ruud II, Bram & Jorg zijn de nieuwe sympathieke jonge voorgangers van het grootste vierdaagse carnavaleske festival van de stad. Het grootste carnavaleske vierdaagse festival van de stad heeft vele gelijkenissen met ons grootste vierdaagse culturele festival van de stad. Samen ontmoeten, kijken en meezingen. Optredens op allerlei plekken. Spontane gebeurtenissen. Met vrienden drinken op het leven. Vele vrijwilligers die zich inzetten voor zovele anderen. Maar er is meer. Er is nog meer. Prins Ruud II is als boegbeeld van Omroep Venlo ook mediapartner van het Zomerparkfeest. Partners in crime. Omroep Venlo en de Vrienden van Omroep Venlo maken de veelbekeken Parkpower uitzendingen! Reportages van vele optredens op de podia, reacties van bezoekers en tipjes van achter de schermen. Elk jaar weer vier Parkpowers. De prins heeft er ook persoonlijk voor gezorgd dat de Grenswerk sessies in de witte kerk in het Julianapark mogelijk werden. Hij geloofde erin vanaf het eerste moment. Deze sessies zijn door hen professioneel opgenomen en zijn wekelijks te zien zijn op de Venlose televisie. Dat zijn we ook schatplichtig aan hem en allen die daarbij geholpen hebben. Onze felicitaties gaan dan ook met veel respect uit naar prins Ruud II en zijn onafscheidelijke adjudanten Bram & Jorg. Vastelaovend same!
Jocusprins Ruud II met zijn kwante adjudanten en Vrienden van het Zomerparkfeest Jorg & Bram. Gefeliciteerd same!
Gemma verzorgt de correspondentie met de Vrienden van het Zomerparkfeest. Soms kom je dan leuke verhalen tegen. Van verre vrienden bijvoorbeeld. Afgelopen zomer de mailwisseling met Roy Raymann. Een verre Amerikaanse Venlose vriend. Althans, wonende in de stad Cupertino in Californië in de Verenigde Staten van Amerika. Aan de Rainbow Drive. Daar stel je je zo’n brede zonovergoten straat bij voor met grote groene voortuinen en een fietsende postbode die met de kranten werpt. Roy is en blijft graag vriend en het herenshirt wordt naar de USA gestuurd! Helaas kwam hij een week te laat naar Venlo om van het Zomerparkfeest te kunnen genieten. En zijn drie gratis vriendenbonnen te verzilveren! Roy kwam als kind al op het Zomerparkfeest en blijft voor de rest van zijn leven besmet met de liefde voor eigenwijze buitenfestivals. “Als hij niet geëmigreerd was, was hij ook vrijwilliger geworden en wellicht zich beschikbaar gesteld voor het wetenschapsprogramma”, zo mailt hij. Als hij dit jaar op tijd in de stad is dan moet hij zich maar melden bij Gemma in de infostand. Dan regelen we een speciaal arrangement voor zo’n vriendelijke verre vriend van het Zomerparkfeest. 
De kracht van een bloem. Vorm gegeven door Peter Kerkhoff. Nu al een begrip binnen het Zomerparkfeest. Peter is de nieuwe technische commissie voorzitter van het Zomerparkfeest geworden. Hij heeft samen met anderen nagedacht over een nieuwe opzet van de commissie. Het gegeven was dat de aankleding van ons festival de laatste jaren steeds belangrijker en groter is geworden. Qua grootte, qua impact, qua technische uitvoeringsvorm. En dus nu meer past bij techniek dan bij programma. Daarmee ging Baer samen met o.a. Peter, Carel, Sam, Kees, Jasper, Peter, Mieke en Ronnie aan de slag. En Peter visualiseerde de nieuwe organisatieopzet met zijn "Flower". De witte bloemas met daaromheen de kleurrijke blaadjes. De blaadjes symboliseren de verschillende onderdelen, zoals nutsvoorzieningen, terrein, hardware, productie en beleving, ofwel het effect van deco. Domeinen waar diepgang in kennis nog steeds gewenst is en waar teamleiders dat gaan oppakken. Hij werd zo enthousiast dat hij het stokje van Paul overneemt. Daarmee is de continuïteit van dit belangrijke stuk binnen het Zomerparkfeest weer ingevuld. Met dezelfde liefde, betrokkenheid en enthousiasme wordt straks weer door velen op het huidige fundament he tbouwwerk bijgewerkt en aangepast. Of beter, in Peter’s termen, op de vruchtbare bodem gaat er weer een nieuwe sterke bloem opbloeien. Flower power dus in een modern jasje.
Soms realiseer je je niet echt goed dat vrijwilligers naast het Zomerparkfeest er nog wat naast doen. Des te opmerkelijker was het om Sef, de oudste zoon van Josje en Joost, achter zijn zelfgemaakte tafels te zien staan. Als een van de trouwste, slimste en betrouwbaarste opbouwers van het festival, heeft Sef de verouderde AGMI bewegwijzering borden omgetoverd tot grote tafels. Na afloop van deze Zomerparkfeest editie verdwenen de karakteristieke blauwe verkeersborden niet weer nodeloos in de voorraadcontainer, maar in zijn kofferbak. Met een doel. Zwaar uitgevoerd doen de tafels nu tijdelijk dienst als extra etalageruimte binnen “Opmerkelijk”, of voluit “Opmerkelijk Design Coffee and More” in de Nieuwstraat. Naast allerlei toffe tassen van oude brandweerslangen, kartonnen speelgoed, houten horloges en hippe schilderijen, prijkt het “winkeltje in het winkeltje” met door oma zelfgemaakte hoedjes, bonte accessoires en vele gekleurde brillen. Gewoon voor de lol. En natuurlijk schmink. Véél schmink. Héél véél schmink. Wat verwacht je anders bij de familie Bogaerts. Door Sef en familie zelf ontwikkelde kleurstellingen in een kuipje. Afgelopen zomer- en herfstmaanden in het geheim ontwikkeld. Welke kleuren hebben dezelfde transferdruk, veegvastheid, opbrengsnelheid. De onderzoeker in Sef kwam naar boven. En het resultaat mag er zijn. Prachtige schakeringen in kleur. Met één veeg kun je een regenboog aan kleuren op je gezicht aanbrengen. Dat kan ik volgende maand al bij het Pronke in de Klaasstraat doen.
Met de jaarwisseling is het altijd verleidelijk om te reflecteren. Dat doen we dan ook. Afgelopen weken heeft Manpreet het stokje van Baer overgenomen. Manpreet is zeker bij onze verenigingen alom bekend. Hij regelde onder andere de barroosters voor al die clubs. Dat deed hij prima en iedereen dweepte met hem. Nu gaat hij de hele horeca doorontwikkelen. Weer een stapje verder brengen en vernieuwen. Zoals dat elke keer weer gebeurt als taken overgenomen worden. Weer net even op een andere manier. Baer heeft de logistiek van de horeca geperfectioneerd, zou ik bijna zeggen. De routings, de opstelling en de taakverdelingen zijn door hem geoptimaliseerd. Indrukwekkend. Met een gewaagde maar ook geslaagde laatste verandering door de bar in de Carrousel buiten de tent te zetten. Daarmee zijn wij allemaal schakeltjes die samen het feest vormgeven en voortzetten. Een ieder staat op de schouders van de vorige en zal later ook weer zijn of haar schouders onder de voeten van de opvolger zetten. Per januari komt ook Paul, alias Plotje, in deze gallerij. Hij heeft de technische commissie vanaf 2008 voorgezeten en verder gebracht. "Alles kump good ... maar niet vanzelf". Dat waren zijn gevleugelde woorden. Afgelopen editie met een gigantische slag door een vernieuwde Carrouseltent, een andere opzet van de Circustent, een aangepast Vriendengebied en een loungepodium op het taluud. En dan hebben we het nog niet eens over de kerk. Het gaat niet alleen over wat er staat, want er zit heel veel werk achter de schermen om dit te regelen, af te stemmen, in te plannen en daadwerkelijk echt operationeel te maken. Festivalwerk is niet doorsnee en vergt veel bloed, zweet en tranen om het elk jaar weer samen een stap verder te zetten. Daarom is het goed om aan het eind van dit jaar deze drie kanjers Baer, Manpreet en Paul in de spotlights te zetten. Dat geldt ook voor alle bezoekers, sponsoren, subsidienten, vrienden en zeker voor alle vrijwilligers. Een fijne jaarwisseling en een gezond en cultuurrijk nieuwe jaar!
Een fijne jaarwisseling en een gezond en cultuurrijk 2015
Een tijdje geleden, ik geloof ergens in mei, stond op Noisey een artikel met: “Er gaat niets boven Venlo” Is dat een zin waarvan je had verwacht dat je hem nooit zou uitspreken? Dan raad ik je aan je kaartje voor Lowlands lekker weer terug op Marktplaats te zetten en aankomende augustus naar het Zomerparkfeest af te reizen zodat je jezelf kunt verbazen. Laat je niet af schrikken door die naam. Ik heb mezelf een keer mogen onderdompelen in dit Venlose fenomeen en heb toen overwogen er nooit meer weg te gaan. ….”. Het gaat nog even zo door in http://noisey.vice.com/nl/blog/de-5-beste-nederlandse-festivals-waar-je-nog-nooit-bent-geweest. Geweldig om dat te lezen! Maar dat het Zomerparkfeest eigenlijk een rare naam heeft, daar is wel iets voor te zeggen. Zeker als je bedenkt dat het vaak niet zo wordt benoemd. Zeker niet door Venlonaren en vrijwilligers. Vaak hoor je ‘Parkfeesten’, ‘Parkfeest’ of ‘Zomerparkfeesten’. Of ‘Het Park’ bij “Ga je mee naar Het Park?”, waarmee ze meer het Julianapark bedoelen tijdens het Zomerparkfeest. Beppo heeft het zelfs eens gespeld als ‘Zomerperkfeest’, maar dat is meer de onhandigheid van Beppo met toetsenborden, denk ik. Ooit heb ik het zelfs ‘Parkpop’ horen noemen. Dat Haagse Parkpop is wel wat groter! Anderzijds gebruiken anderen vergelijkbare namen zoals eertijds Auxiliatrix met haar ‘Klein Parkfeest’, wat nu hun muziek- en straattheaterfestival ‘Horen en Zien’ is geworden. Canon/Océ heeft haar eigen buitenfeest voor de werknemers in Venlo het Océ Zomer Festival genoemd. Een lichte verwijzing naar ons Zomerparkfeest. What’s in a name. We zullen wellicht, naast de zomereditie, voor de wintereditie in januari een nieuwe meer toegespitste naam moeten verzinnen. Zoiets als “Winterwerkfeest”. Ik weet het niet ...
Sommige mensen zijn podiumbeesten. Overdag rustig, kalm en wijs, maar ’s avonds als ze op een podium staan met muzikanten transformeren ze tot rockende zangers, ruige gitaristen en soepel dansende ‘beesten’. Die eerste associatie had ik bij het horen van ‘IJzeren Podiumdier’. Eigenlijk kon ik het nog niet rijmen. Podiumdieren swingen en zijn niet van ijzer. Of was podiumdier een mildere vorm van podiumbeest. Totdat ik hoorde dat Tim Gaal kans maakt op de ‘IJzeren Podiumdier’. Genomineerd in de categorie ‘Beste Programmeur’. Toen begon er wat te dagen. De IJzeren Podiumdieren zijn de belangrijkste Nederlandse prijzen voor poppodia en festivals. Tim is bij ons de baas der bazen. Hij coördineert de productie achter de schermen op de podia en stuurt de stagemanagers op de podia aan. Hij regelt dus wat de programmeurs hebben bedacht. Daarmee wordt je toch geen ‘IJzeren Programmeurdier’. Zou je zeggen? Maar Tim is ook teamleider bij Grenswerk en doet ook een deel van de programmering. Hij is een van de vijf kanshebbers in zijn categorie! Trotsheid van onze kant is dus ook een beetje op zijn plaats. De IJzeren Podiumdieren worden uitgereikt tijdens Eurosonic Noorderslag op zaterdag 17 januari 2015. Dat is een paar dagen voor onze Wintereditie. Ons tweedaags winterfestival op vrijdag 23 januari en zaterdag 24 januari 2015! Weet je nog niet wat er dan komt? Kijk dan op http://www.zomerparkfeest.nl/nieuws/artikel/811. Hopelijk kun je dan als een van de eersten Tim feliciteren als ‘IJzeren Podiumdier’. We weten nu wat het is! 
Ik heb iets met Jules. De poëet. De jazzliefhebber. De mafkees. Ik heb hem op de Parade in Amsterdam eens gezien. Plaatjes draaiend in het centrum van de zweefmolen. De kinderen zwierend om hem heen. Door het doppler-effect zal de jazz hen nog vreemder in de oren hebben geklonken dan ze al vonden.
Wij ouderen stonden in drommen achter de railing te genieten. Rauwe onvervalste jazz zoals het moet klinken. Zonder doppler zwevingen. Een paar jaar geleden was hij op het Vriendenpodium met zijn neus haast tegen de naald en het ronddraaiend vinyl bijna rakend. Maar weer diezelfde oerjazz. En Deelder danste stijf mee. De haren strak achterover gekamd. Alleen. Toen. Nu met de Deeldeliers de theaters in. Als verhalenverteller, zanger, dichter, drummer, dj en nog steeds als onvervalste jazzkenner. Donderdag 4 december wordt het absurd, ruig, weird, hilarisch en toch gevoelig. Samen met Hammond-organist en pianist Bas van Lier, de gigant op de tenorsax Boris van der Lek en Erik Kooger op drums. En zoals Jules Deelder al zei “We willen graag eens wat anders laten horen dan die bonkedebonkmuziek". Dat zei hij. Maar je hoeft geen freaky jazzfan te zijn om te horen dat dit echt te gek is. Melodieus en zeker geen free- of piepknorjazz. En hopelijk tussendoor die maffe gedichten met dat vette Rotterdamse accent. Dat klinkt in een theater nog ruiger dan het al is.
Dat wordt dus genieten in de Venlose Maaspoort. Zeg trouwens aan de kassa maar dat je het via mij hebt en vrijwilliger bent van het Zomerparkfeest, dan krijg je korting! Een mooiere opmaat voor het weekend kun je je nauwelijks wensen.
Trouwens, de volgende dag op pakjesavond laat kun je met je nieuwste kado naar Shantel in Grenswerk. Balkan. Dansen! Net als toen op het Zomerparkfeest! En zondag Score Jazz Orchestra met Eric Vloeimans, Carlo de Wijs en Baer Traa. Kortom jazzliefhebbers. Al last van keuzestress? Fijn weekend!
Wat kost een broek? Een broek kost ongeveer 20 cent per draagdag. Heb ik eens uitgerekend op een doordeweekse dag, wandelend door de stad. Stel je koopt een lange broek van €100 en die draag je af in vijf jaar, dan is dat €20 per jaar. Als je ongeveer drie broeken hebt dan draag je elke broek ongeveer honderd dagen per jaar. Dat is dus 20 eurocent per broekdraagdag. Een iets duurdere broek kost 30 a 40 cent en een goedkopere bijvoorbeeld 10 cent. Een euro voor een broekdraagdag is dus erg veel, maar kan natuurlijk wel. Kwestie van een broek hebben, een dure broek hebben of heel modieus willen zijn. Drie paar schoenen van honderd euro over vier jaar afgeschreven, betekent een kwartje per dag. Zo kun je dat ook afschatten voor overhemden, sokken, onderbroeken, hemden, etc. Dan kom je ongeveer op 75 cent per dag uit of voor het gemak een euro. Ik was laatst bij brillenman Xie in de Klaasstraat. Ik ben toe aan een bril. De leeftijd zullen we maar zeggen. John vertelde me trouwens dat mensen gemiddeld steeds ouder worden, maar dat het moment waarop ze een bril nodig hebben nog steeds rond de veertig is. Dat evolueert niet mee! Ik glunderde. Eenzelfde berekening leert dat een bril ongeveer 15 cent per brildag kost. Een moderne designbril wellicht wat meer, maar daar geniet je dan ook elke dag net iets meer van. Daar blijft het dan ook bij. Komt omdat je er maar één van hebt en die elke dag draagt. Dat tikt dan bijna niet door. Dit alles staat in het niets bij de kosten van ons dagelijks eten. Dat ligt al gauw op enkele euro's per dag. Dan reken je niet meer in centen in ieder geval.
Martijn van Helvert is niet meer onze provinciale buddy. Hij maakte onlangs de overstap van Provinciale Staten naar de Tweede Kamer. "Eindelijk!" stond in de krant. Martijn heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten bij ons Zomerparkfeest. Als provinciale vip was hij gekoppeld aan ons, kersverse cultuurplan instelling. Meteen zei hij dat hij daar wel iets mee wilde doen en niet alleen maar mooi wilde zijn en wijntjes drinken. Tijdens de editie van 2013 stond hij aan de bar van joekskapel NUATH (Neet Um Aan Te Huùre) en opende enthousiast de slagbomen samen met burgemeester Scholten. Hij ging, met gevaar voor eigen leven, op een groene container staan en sprak de aangekomen menigte toe met luide stem en zachte zuidelijke tongval. Iedereen werd er blij en nog enthousiaster van. Vervolgens liep hij naar de Vriendenstand en werd Vriend, samen met onze burgervader. Hij was zeer overweldigd door ons feest en liet dat ook rechttoe rechtaan merken. We werden er nog grúutser op dan we al waren. Dit was en is Martijn ten voeten uit. We wilden ooit ook nog eens met hem een seminar houden over vrijwilligerswerk. Daar had hij ook al ervaring mee. Thuis in Zuid-Limburg maar ook in de Verenigde Staten. Hij had er ook aparte ideeën over. Het is er nog niet van gekomen en dat zal nu nog moeilijker worden. Te laat. Maar we mogen ook een beetje trots zijn dat hij onze buddy was. Met zijn hele familie vierde hij zijn professionele start in de Tweede Kamer. Ook dat is Martijn, de ietwat onconventionele family man! 
Onze (ex-)buddy in de Tweede Kamer!
Ik heb het wel vaker over Buun gehad. Dat indrukwekkende cultuur-historische jaarboek van Venlo en omstreken. Een must voor ieder zichzelf respecterende boekenkast. Aanstaande vrijdag 14 november is het weer zover. De lekkere dikke nieuwe Buun is er dan weer. Of hij valt, als je Buun vriend bent, vanzelf op je deurmat. Of je koopt hem bij Koops of in Domani virtueel uit handen van de hoofdredacteur Frans Pollux zelf. Wie wil dat nou niet. Zeker voor ons als festival vrijwilliger, als er een verhaal over het Zomerparkfeest in staat. Niet alleen dát. Het nieuwste Buun boekwerk bevat ook verhalen over onze soulzanger Bo Saris, Sjraar Peetjens, de oudste nog levende vertolker van het Venlose levenslied, het geheim achter het Venlose frietei, de Franse schrijfster Françoise Sagan, de Duits-Nederlandse grens en zelfs Jezus. En nog veel meer gelinkt met de stad en de streek. Het Zomerparkfeest verhaal gaat trouwens terug tot eind negentiende eeuw en daar blijken, na maandenlang speuren in het Gemeente archief, de roots te liggen van het Zomerstraatfeest, de voorloper van het Zomerparkfeest. Kortom redenen genoeg om, nu de dagen korten en de nachten lengen, "Buun" te kopen en weggedoken in je oude fauteuil het dikste magazine van Venlo te gaan lezen, te gaan omarmen, te gaan verslinden. Trouwens, Buun weegt weer loeizwaar en ruikt ook weer heel erg lekker. Kom dus snuiven vrijdag en ga als een gelukkig mens een stuk zwaarder terug naar huis.
De cover van Buun 2014
Vanmorgen heeft ons het trieste bericht bereikt dat Marius Suiker op 51-jarige leeftijd is overleden. Marius was sinds 2006 vrijwilliger van het Zomerparkfeest. Hij maakte foto’s voor ParkPraot en onze website. Marius kreeg kortgeleden te horen dat hij een ernstige vorm van kanker had die niet meer te genezen was. Hieraan is hij gisteravond overleden.
Wij kennen Marius als een joviale en vriendelijke man. Wij herinneren ons zijn lach en zijn goeie zin op de redactie van ParkPraot. Als fotograaf maakte hij vele bandfoto’s, maar richtte hij zijn camera het liefste op de bezoekers zelf. Vele honderden mensen werden door hem gefotografeerd de afgelopen negen edities. Veel van die foto’s staan gelukkig nog in ons fotoarchief op onze website en op Facebook.
Marius was daarnaast bekend als zanger van vastelaovesliedjes. Twee liedjes eindigden vorige maand nog bij de beste vier op de Jocus Leedjesaovend.
Wij gaan Marius ontzettend missen. Wij wensen zijn familie, vrienden en naasten heel veel sterkte toe met het verwerken van dit grote verdriet.
De b(l)ommen in de tas van de Vrienden van het Zomerparkfeest zijn uitgeworpen. Op het kazerneterrein waren velen aanwezig om de verstopte zaden gezamenlijk uit te gooien. Na het aftellen vanaf tien, negen, acht, zeven, ... wierpen we onze zaadbommen over een leeg stuk voormalig soldatenterrein. Dat zal in het voorjaar wel een mooie bloemenzee worden in allerlei kleuren en geuren. Maar daar niet alleen. Ik hoorde namelijk dat er heimelijk ook bloembommen in het Julianapark zijn uitgestrooid. Dat is dan echte onvervalste guerillagardening. Ook andere braakliggende terreinen zijn 'slachtoffer' geworden van de burgerlijke ongehoorzaamheid. Ook daar zal in het voorjaar paars en rood de boventoon voeren. Het paars van de phacelia en het rood van de klaproos. Naast het groen van het opnieuw ingezaaide gras. Hetgeen al een aardige grasmat aan het worden is overigens. Gevoed door de warmte van de najaarszon en het vocht van enkele malse regenbuien. Een ware metamorfose na die festivaleske modderpoel van de zeventiende augustus. Er zijn heel veel blommen door onder andere basischool De Zuidstroom gemaakt, dus wie weet waar nog onverwacht een ware bloemenpracht tevoorschijn zal komen. Hou ons op de hoogte als u iets onverwacht ziet opkomen dit voorjaar...
De bloembommenwerpers van het eerste uur op het Kazerneterrein
Deze foto maakte ik afgelopen vakantie in Friesland. Technisch gezien geen hoogstandje. Dat geef ik onmiddellijk toe. Tegenlicht. Daar kon ik niets aan doen. Ik zat in een zeilbootje en dobberde langs deze schapen. Ze doezelden wat met z'n tweeën in de lome zomerzon. De Z op het bord accentueert dit nog eens. Zoals bij stripverhalen. De Z van soezen en doezelen. Eigenlijk hadden er meerdere borden met een Z moeten staan. Zzzz ... . De Z is trouwens ook het kortste beeldmerk van het Zomerparkfeest. Er is ook een iets langere, namelijk ZPF. Die is ontstaan in 2009 bij het politiek getinte thema "Inspiratie" met "Kies ZPF". De naam "zomerparkfeest" in het schreefloze Helvetica lettertype is eigenlijk ook ons beeldmerk. Kortom met het Zomerparkfeest kun je alle kanten op. Maar slaapverwekkend, lui of in slaap gesukkeld, kun je ons niet noemen. Wat dat betreft sluit de "Z" niet aan bij onze creatieve, enthousiaste en gemotiveerde vrijwilligersorganisatie. Maar dat deert die schapen helemaal niet. Die sliepen gewoon door ondanks ons voorbij drijvende vaartuig en het net te harde geklik van mijn camera.
Ze hebben het weer voor elkaar. Kussentjes, shirtjes, tassen. In alle soorten en kleuren en maten. Alles was te koop op zaterdagmiddag zestien augustus jongstleden tijdens het Circus van de Gebroken Harten. Een super handig creatief team stond met schaar, naald en draad in de aanslag klaar in de buurt van het Vriendenpodium. Je eigen oude en nieuwe Vrienden-shirt kon je laten pimpen. Lagere hals, kortere mouwtjes, sliertjes aan de zijkant. Wat je maar wilde. Of alles zo verkleinen dat de nieuwgeborenen het passen. Babyshirts. Of voor de meer oudere jongeren als kindershirts. Alles kan! De meisjes met de gouden schaar waren onze Vriendinnen Marly & Maria, bijgestaan door een uitgebreid team van helpers, torners, meedenkers, aangevers, knippers, rijgers, knopers en natuurlijk kletsers. De creativiteit en het plezier spatte ervan af! Dus mocht je uit je oude Vriendenshirt zijn gegroeid of juist willen afvallen. Geen nood. Wellicht staat het team volgend jaar weer paraat om er een extra strookje in te naaien of het juist getailleerd in te nemen.
U vraagt, wij naaien!
Een globaal overzicht van de verbouwingen ....
Wat heerlijk om bij het begin van de herfst de filmpjes op de zomerparkfeest site in te kijken. Alsof je de zomerse vakantiefoto’s doorbladert terwijl de kachel snort op de achtergrond. Het lijkt alweer lang geleden. Zeker als het om acht uur al donker is, de temperatuur snel daalt en klam aanvoelt. Met dank aan het vakmanschap van de mannen Paulo en Menno van LUMIEREVISUALS en Martijn van twelve o'clock. Weemoed komt over je heen als je in vertragende slow motion kinderen aandachtig en verwonderd ziet genieten op de schouders van hun vader. Of de mooie meisjes die in het schijnsel van de podiumlichten naar hun helden opkijken. Of de stoere jongens die op handen gedragen worden in de uitzinnige menigte. Om nog maar te zwijgen van de snelheid waarmee de witte kerk en de Circus worden opgebouwd, terwijl de prachtigste wolkenpartijen voorbij razen. Dat is waar we het met z’n allen voor doen. Dat is waar wij als vrijwilligers de handen voor ineen steken, zodat elk jaar weer het wonder van het Julianapark zich kan voltrekken. Zo’n duizend vrijwillige vrijwilligers hebben dit voor jullie gedaan. Samen. Waar wij het allemaal voor doen is vastgelegd in de pas verschenen video’s of sfeerimpressies of, nog hipper, aftermovies of timelabs met inderdaad de mooiste, tofste, hossende, aandoenlijkste, snelle, feestelijkste, swingende en intiemste momenten. Niet langer lezen maar kijken! 
Hoe sprookjesachtig kan het zijn in het park ...
Het verloop van het aantal bezoekers op zondag 17 augustus 2014
Een veel gehoorde klacht van vele parochies. Ontkerkelijking. Doordeweeks, maar zeer zeker ook in het weekend. De loop naar de kerk is niet meer. Mensen gaan naar de fitnessruimte, de natuur in met de mountainbike of rechtstreeks naar het café. En als er ergens een iets beperktere ontkerkelijking is, dan is er wel een significante vergrijzing aan de gang. Kortom hommeles in de kerk. Bij het Zomerparkfeest hebben we daar geen last van. De kerk bij ons zat dagelijks boordevol. Buiten stonden ze zelfs. De ingang werd bijna geblokkeerd. Gedrang om binnen te komen. En niet alleen ouderen, nee van jong tot oud, zelfs baby’s. Ik was laatst met Rob van Rhienen, de vader van, in een medisch ontmoetingscentrum. Daar raakten we aan de praat. Geïnspireerd op die sterke verkerkelijking op het Zomerparkfeest, had hij een geweldig idee. Volgend jaar een groot gospelkoor op zondagochtend in de Grenswerk kerk. Dat grote koor vertrekt vanaf de familiekerk en al dansend nemen we ook alle kerkgangers mee naar het Julianapark. Dan is daar de grote apotheose met een indrukwekkende dienst met veel dansende kinderen, zingende ouderen en eerst nog verbaasd kijkende jongeren, die daarna langzaam in de semi-religieuze roes meedeinen. Misschien doen we het zelfs elke dag en dopen we alle kinderen van onze vrijwilligers die in de afgelopen periode geboren zijn. En dat zijn er veel. De Kezen, de Pia’s, de Davy’s, de Odins en alle anderen. Dan zingen we allemaal met hen mee in de kerk. We nodigen de pastoors dan ook uit. Kunnen zij op het podium hossen en met de waterkwast de menigte een beetje ‘cool’ houden. 
Nog lang wachten voordat het begint .... Foto Victor Clabbers
Op nota ben de sponsoravond op woensdag dertien augustus ontviel ons een zeer gewaardeerd ere-bestuurslid. Hein. Hein Sax. Door hem ben ik gaan roken. Dat kan ook niet anders. Niet zo continue als hij, maar tijdens de opbouw van het festival in het Julianapark heb ik menig sigaretje met hem gerold en gerookt op het muurtje. Benen gekruist. Dan werd alles bekeken en becommentarieerd. Heerlijk momentje van ontspanning was dat voor mij. Die rustgevende stem, waarvan je wist dat het eindigde met ‘kump good!’. Dat gaf zelfvertrouwen. Ik ben op dezelfde dag van het jaar geboren. Ook dat schept een band. Ik kan me nog herinneren dat we een sponsoravond in de Doolhof hadden. Jaren geleden. Ik liep met Hein via de trappen naar beneden. We hadden over de tekening van het park. Dat kwam van Hein. Zoals er zoveel van Hein’s hand kwam. Of waar hij een aanzienlijk aandeel in had, zoals de beroemde snoepjesregen eind jaren zeventig of begin tachtig. Daar wil ik vanaf zijn. Of de uiteenspattende noot als symbool van het Zomerparkfeest in de jaren negentig en nul. Maar terug naar de technische tekening. Het was niet meer dan een A4-tje, weliswaar met professionele hand geschetst waar de tenten ongeveer moesten komen te staan. Ongeveer. Hij had er wel oren naar om daar een digitale variant van te maken. Het kon ook bijna niet anders meer. Daar werd de logistiek te ingewikkeld voor. Jan Aerts hoorde dat en pakte dat meteen op. Samen hebben we menig uurtje besteed om de tekening zo volledig mogelijk te krijgen. We namen ons een of twee jaar om over te schakelen op de digitale variant, die elk jaar verbeterde. En zo is dat over gegaan. Afgelopen vrijdag hebben we afscheid genomen van Hein. In een bomvol Domani hebben we minutenlang geklapt voor hem. Met al zijn familie en vrienden van het Zomerparkfeest, Jocus en Berden. Hein, bedankt!
Hein Sax, zelfportret.
Het thema BOEM! past helemaal bij het Zomerparkfeest. Verrassen zit in onze genen en verrassingseffecten staan nu centraal in het Julianapark. Om je plotseling te verrassen met bijzondere ervaringen. Maar … bij deze blog past het helemaal niet.
deze blog gaat over de speciale touringcar die langs de omliggende dorpen gaat rijden om liefhebbers van ons festival op te halen en ’s nachts weer heelhuids thuis te brengen. Dan moet je geen boem hebben. Munckhof biedt tegen een zeer aantrekkelijk tarief touringcarvervoer naar ons festival aan. Voor slechts € 12,50 per persoon (inclusief 3 consumptiebonnen) reserveer je een plek voor een retourreis met vertrek vanaf diverse plekken in Noord-Limburg. Er zijn drie routes. Venray – Horst – Sevenum – Venlo en om 1:00 uur terug. Maasbree – Baarlo – Venlo en om 1:00 uur terug en Reuver – Belfeld – Venlo en om 1:00 uur terug. ’s Nachts voor enen moet je dan even naar het NS station. Daar vertrekt de bus of vertrekken de bussen. En reken maar dat het daarin ook heel gezellig is! Je kunt meer erover lezen en je hiervoor inschrijven via https://touringcar.munckhof.nl/zomerparkfeest. Als je met een groep bent vanaf 25 personen, kun je zelfs direct contact opnemen, zodat er zelfs eventueel een extra opstapplaats is toe te voegen aan de route. Dat doe je dan via zomerparkfeest@munckhof.nl. Dat is nog eens een service van een van de trouwe sponsoren van het Zomerparkfeest.
Woon je wat verder dan de stad? Geen probleem met de Munckhof!
Het is geen nieuwe stroming in de House muziek of een speciale wikipedia over architectuur. Nee, nee, het is een huis ontwikkeld via de open source methode en dat met behulp van digitale fabricage door CNC machines of straks wellicht via 3D printers wordt gerealiseerd. De filmtent van ons festival wordt straks zo’n wikihouse. Inclusief dichte banken. De tent is mede door Technasium studenten en vooral ook door Joost Reijnen, architect van beroep, ontwikkeld voor het Zomerparkfeest. En niet zomaar. Het is meteen ook de grootste versie tot nu toe gebouwd. Er is ook goed over nagedacht. Dat kun je wel aan Joost overlaten. Goede zichtlijnen, weggewerkte kabels, weinig stofvorming voor de filmapparatuur en een veilige doorstroming van bezoekers via twee uitgangen. Kortom dit ontwerp is veel beter dan een tent. Binnen een paar weken wordt het eerste van de zes segmenten gebouwd. Uit houten platen. Dan volgt een controle op technische toleranties en wordt de maakbaarheid nog eens geverifieerd en eventuele aanpassingen gedaan. Voor eind juli is alles gefreesd. Dan zijn er zo’n honderdvijftig platen door de freesmachine gegaan. In de opbouw week bouwen we de filmtent-wikihouse op in een tweetal dagen. Daarvoor zal Joost een IKEA-aanse gebruikershandleiding schrijven. Met alleen maar plaatjes. Het netjes afbreken kan zelfs in een paar uur is de verwachting. Alle gefreesde (met een f) elementen slaan we netjes op en kunnen we volgend jaar hergebruiken. Of als anderen er gebruik van willen maken kan dat ook nog. Spannend!
Een artist, of beter, architectural impression van ons wikihouse, filmhouse of wikifilm.
Een festival is pas een echt festival als er fel gekleurde of juist hagelwitte hesjes rondlopen met een groot rood kruis erop. Dat zijn de mensen die waken over onze gezondheid, als dat er even niet is of iets minder dan je zou willen. Of die ons uit netelige en bloedende situaties helpen. Ik heb het natuurlijk over de vrijwilligers van ‘Het Nederlandse Rode Kruis’. En iets specifieker voor ons Zomerparkfeest, ‘Het Nederlandse Rode Kruis Venlo’. Juist op zaterdag 16 augustus viert het Rode Kruis Venlo haar 100e verjaardag. Dat is precies op de dag van de Picknick der Gebroken Harten. Dat betekent niet dat zij die gebroken harten ook meteen kunnen lijmen. Maar wellicht wel een verzachtende pleister er overheen kunnen leggen. Zij zijn, net zoals wij, vrijwilliger in hart en nieren en staan ook klaar om mensen te helpen. Dat zit in hun bloed. Zij gaan ons dit jaar facilitair sponsoren. Als dank voor al die leuke jaren Zomerparkfeest. Dat vertelden Laura, Geert en George ons. Eigenlijk moeten we hen bedanken. Als tegenprestatie lijkt het me daarom leuk dat wij en alle bezoekers van het Zomerparkfeest zaterdag iets terugdoen. Feliciteer een EHBO’er, die je tegenkomt tijdens de Picknick. Niet alleen als je geholpen bent van je wespensteek in je nek, opengespatte blaar op je hiel of sneetje in je vinger, maar gewoon als je hem of haar tegenkomt in het versierde Julianapark. Het is natuurlijk het leukste als je dat doet op die bewuste zaterdag, maar vergeet je dat, dan kan dat op de zondag ook zeker nog. De gehele dag! Eigenlijk een heel jaar lang. Want 100 jaar ben je een heel jaar lang. Gefeliciteerd!
We hebben een vacature voor een vereniging die iets wil bijverdienen voor de clubkas als beheerders van onze toiletten. Dat lijkt een vies baantje, maar dat valt mee. Althans als je er wat van maakt. De vorige groep heeft het jarenlang gedaan en met veel plezier. De pikante verhalen kwamen wel eens naar buiten. Van meerdere mensen in een toilethokje of allerlei geluiden die uit een van de hokjes kwam of iemand die ze bij een schoonmaakronde wakker moesten maken. Die persoon maakte eigenlijk optimaal gebruik van zijn toiletpasje, ook wel piespas of zeikpas genaamd. En dat de jongenstoiletten vaak schoner zijn dan die van de meisjes. Had ik nooit gedacht. Als je een groot team hebt zijn alle klusjes op het Zomerparkfeest leuk. En het verbroedert. Geen betere teambuilding dan samen voor zo’n parkfeest klus staan. En je helpt mensen, dus heb je altijd blije gezichten. Opgeluchte gezichten vaak zelfs in dit geval. Zo kun je gezamenlijk iets bijdragen voor de clubkas. En je wordt helemaal verzorgd door ons eigen Zomerparkfeest vrijwilligersteam in de vorm van eten en drinken en het altijd gewilde Zomerparkfeest Crew T-shirt. Geïnteresseerd of wil je meer informatie? Mail dan naar onze vrijwilligerscoördinator Linda Koolen: lindakoolen@zomerparkfeest.nl en zij kan je er nog veel meer over vertellen.
Hier vind je meer info over de oproep voor de toiletgroepen.
Er komt weer een Take Five weekend. Dat is voor menigeen geen bijzonderheid, meer gewoonte. Maar bij dit weekend gaan ook de romantische wieleroogjes van Bert zeker feller stralen. De fietsclub van het Tuinhuuske finisht zaterdag 21 juni hun sponsortocht op het festivalterras van Take Five. Een rondje Groningen van ruim 650 km eindigt dan voor Stichting TroTro. Het jaarlijkse Tuinhuuske Benefiets Festival gaat dan van start op het podium tegenover het café. Dit jaar is het fietsfestijn zelfs uitgebreid met extra zondagse optredens en een mooie Tour de France documentaire met Marcel Kittel in de hoofdrol. Het startschot van de fiets-fiësta op vrijdag is om half acht met de jonge Midnight Ramblers, waarna de echte fietsers binnenkomen en gehuldigd worden. Daarna barst het zangerssen-, drums-, gitaar-, bas-, piano-, en blazersgeweld los met ‘mijn' Runnin' Blue en aan de meet zorgt Cool 'O' Keef voor de extra muzikale doping. Kortom het festivalseizoen is dan helemaal begonnen. Kom lopend met fietsbroek of kom op de fiets en plaats je stalen ros of lichtmetalen springpaard naast het podium als eerbetoon aan de mannen van het Tuinhuuske, die het elk jaar maar weer flikken. Het pas opgeknapte Zomerparkfeest vergaderlokaal dient als front-backstage plek, zodat de artiesten zich even kunnen voorbereiden en ik mijn tenorsax vooraf kan stemmen. 
Paul Hendrikx in optima forma op weg naar zijn geliefde terras op vrijdag bij Take Five!
P.S. Over ons opgeknapte vergaderlokaal door HME, Wim van Gerwen schilderwerken en OG Styling later meer!
Preview van Decennium:
Zo mag je de super hit Marina uit 1958 zonder enige twijfel wel noemen. Rocco was achttien jaar toen hij het zoete liedje schreef en straks op zondagmiddag 17 augustus op het hoofdpodium zeker zal zingen. De Italiaans-Vlaamse zanger is dan toevallig net één dag 76 jaar. Ook toevallig dus.
Ik zie het al voor me dat we met z’n allen in de zomerzon Marina luidkeels meezingen. Niet alleen Marina, maar ook Buona Notte Bambino, Zomersproetjes en Buona Sera. Trouwens. Niet het verwachte Manuela werd een hit, maar het haastig geschreven liedje voor de B-kant van zijn eerste 45-toerenplaatje werd wereldwijd miljoenen keren verkocht. Ook al toevallig.
Granata’s levensloop hangt trouwens van toevalligheden aan elkaar en goed te zien in de film over Rocco. CityCinema draait tegen die tijd deze biografische film. Dan kunnen we in de stemming komen. Hijzelf speelt er een gastrol als instrumentenverkoper. Rocco’s vader besluit vanuit het zonnige Calabrië in Italië te verhuizen naar het koude, natte en troosteloze Vlaanderen om in de Belgische kolenmijnen te gaan werken. Weinig gastvrijheid is er voor het gastarbeidersgezin. Vader zwoegt in de mijnen en moeder verdient wat bij met wassen en strijken en Rocco droomt muzikale dromen. Het begin van een gigantische muzikale carrière die nu in het najaar aan het eind loopt.
Nog sterker. Het optreden op die zondagmiddag wordt een van zijn laatste optredens. Laten we samen met deze sympathieke chansonnier in het park zijn mooiste liedjes zingen. Ik doe ook een oproep aan alle Marina's om zich aan te melden om straks dichtbij deze heer mee te zingen. Dan zindert het zondagmiddag alweer in Julianapark. 
Rocco Granata, straks op het Zomerparkfeest! Meezingen in het park met deze heer!
Foto: Hollandse Hoogte
Dan denk je dat je met je 38e editie van het Zomerparkfeest wat voorstelt. Nou, vergeleken met het Akkermansgilde met zijn 420 jarig bestaan verbleken we hopeloos. En hun prachtige clubhuis aan de Louisenburgweg kun je wel Venlo’s “Best kept secret” noemen. We zijn er met alle commissies gaan schieten.
Eerst werden we op de foto geschoten door Egon van Zebra Fotostudio's en daarna hebben we zelf geschoten op de grote en de kleine bölkes. Nooit geweten dat schieten zo verbroedert! Na een paar spannende ronden waren Mieke, Marly, Cecile en Elke de Koninginnen van de avond en Joost, Kees en Paul de Koningen. We zijn hiermee officieus opgenomen in het nieuwe Gilde der Festivalorganisatoren.
In vroegere eeuwen waren alle handwerkslieden zoals timmerlieden, slagers, wolwevers, verenigd in Gilden en waren de “Akkermannen” of boeren opgenomen in het Gilde der Akkermannen. Zij woonden buiten de stadsmuren en om zich te weren tegen rondtrekkende roverbendes genoten zij bescherming van de Magistraat van de stad. Zij moesten in ruil daarvoor hand en spandiensten verlenen. Met paard en kar regelden ze het stadsvervoer, ze plaatsten het Galgeraam als een misdadiger ter dood was veroordeeld en ze moesten een deel van de oogst van hun akkers afgeven.
Wij kennen het Akkermansgilde nu van de stadsreuzen Fluas en zijn vrouw die af en toe door de stad Venlo lopen. Jaarlijks is er een Koningsfeest met alle tradities en feestelijkheden er om heen. Het Gilde gaat dan de regerende Koning “ten zijnen huijze” afhalen en trekt met Fluas en Guntrud naar het stadhuis om de jaarlijkse schatting te betalen en krijgt de Koning de zilveren kroon en staf. Op het schietterrein treedt de Koning af en wordt op de houten vogel geschoten tot er een nieuwe Koning bekend is. Dit jaar is dat in het weekend van 14 juni op het schietterrein op de Groote Heide. Eerst het Koningsvogelschieten en op zondagmiddag voor een ieder die dat wil. En we hebben het zelf ervaren. Schieten verbroedert! 
Flujas en Guntrud
Er is een nieuwe stichting in het leven geroepen. Afgelopen vrijdagmiddag heeft meester Raymond Martens, notaris bij Rivierdael Notarissen, met ae, de statuten hardop voorgelezen. Pro deo heeft Raymond hemzelf en zijn collega’s ingeschakeld om dit snel voor elkaar te krijgen.
Tof! Want maandag wordt de opdracht aan Enexis gegeven. Daarvoor heeft ook de gemeente Venlo, in de personen van Bata, Fred, Paul en Hans hard gewerkt en op tijd de koppen bij elkaar gestoken om het goed voorbereid mogelijk te maken. De nieuwe entiteit heet Stichting Parkpower. Genoemd naar de enthousiaste groet die trouwe Parcoholics uitroepen in het park als ze elkaar zien of afscheid nemen. Nu heeft deze groet een extra dimensie gekregen om elkaar nog meer energie toe te wensen.
Deze gloednieuwe stichting Parkpower beheert het energiekastje wat in het Julianapark geplaatst gaat worden voor groene stroom. Deze trafo is de verdeelkast vanaf de elektriciteitscentrale via dikke kabels naar het park en dan door naar het hoofdpodium, Carrousel en Circus en alles wat daartussenin staat. Straks in 2015 kunnen alle evenementen in het park gebruik maken van deze duurzame stroom. Venloop, Lekker Venlo, Stereo Sunday. Want de aanleg duurt zo’n veertien weken. Dus net op tijd voor het Zomerparkfeest van 14-15-16-17 augustus. Over zo’n drie maanden dus.
Geen diesel ronkende aggregaten meer. Behalve nog voor het Vriendenpodium en de cateraars. Straks is het de stekker erin en draaien maar. ’s Nachts stilte in het park en nauwelijks uitstoot. De mannen van het “Stromend Water”, het gespecialiseerde team voor de stroom en water voorziening, hebben de definitieve plaats bepaald. Gelouterd met kennis van zaken en in samenwerking met Dirkx Electronics. Weer een huzarenstukje voor elkaar en het festival moet nog beginnen!
Het voorlopige logo van Stichting Parkpower.
Perron is niet meer, leve Grenswerk. Het is lang wachten tussen de historie van het ene potdichte podium naar de opening van de spiksplinternieuwe open poptempel. Een interbellum zoals Vincent het figuurlijk noemde. De tijd tussen twee oorlogen. Tot oktober geen pop meer dus. Althans. Tuurlijk zijn er theaters, cafeetjes en festivals die dat gat gaan opvullen. En natuurlijk onder andere Texfree, Zoks en ons Zomerparkfeest festival. Maar we zullen het langwerpige postertje missen. Met de stempel van het Zomerparkfeest. En we zullen het perron 55 stempeltje missen in ons programmaboekje. Maar misschien hebben ze dan al wel Grenswerk stempels. Ik keek onder het schrijven naar DWDD, zoals bijna elke werkdag. Een opvallende Stef Biemans, journalist, is in beeld. Hij reisde tien jaar geleden voor de, met veel moeite veroverde liefde van zijn leven, af naar Nicaragua. Trouwt en zit dan tussen de zwoele latin-lovers als nuchtere oer-Hollandse kaaskop. Zijn ervaringen vormen de basis voor de 5-delige tv-serie ‘Amor met een Snor’, een zoektocht naar de echte Latijns-Amerikaanse liefde. Wat moet je met jaloezie als broodnodig onderdeel van een relatie en met onwaarschijnlijk (bij)geloof. Wat doe je dan? Dan zet je een tattoo! Tuurlijk. Was ik zelf niet opgekomen maar toch. Maar wat schetst mijn verbazing. De tattoo lijkt als twee druppels water op het logo van de Vrienden van het Zomerparkfeest, waarvan ik, via Josje, eens een tijdelijke tattoo op mijn kuit heb gehad. Stef heeft me op een idee gebracht. Je moet wat in de tussentijd. 
Stef's tattoo voor zijn liefde Audrey
We willen, als het enigszins kan, voorop lopen op het gebied van duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Daarom zijn de afgelopen maanden Ronnie, Sebastiaan en Paul volop in de weer om te onderzoeken of groene stroom in het Julianapark mogelijk is. Ja, is het antwoord. En grote kans dat dat dit jaar al is! Geen ronkende diesel aggregaten meer in het park. Of voor de piekbelasting op bijvoorbeeld zaterdagavond een of twee noodaggregaten. Meer niet. Stereo Sunday , Lekker Venlo en de Venloop kunnen er straks ook van profiteren. Die kunnen dan waarschijnlijk helemaal zonder dieselstroom. Dan zijn alle evenementen in het Julianapark groen bezig. En wellicht dat er nog meer evenementen kunnen meeliften. De gemeente Venlo helpt ook mee in deze groene ontwikkeling. Bata en Fred helpen waar mogelijk met meedenken en faciliteren. Daarmee bevestigend dat het de gemeente serieus is qua duurzaamheid. En natuurlijk Enexis, die straks in het park de stroomvoorziening gaat aanleggen. Zij staan ook in de startblokken. Even voor de technici onder ons. Het gaat om 630 kVA aansluitcapaciteit en 400 kW vermogen. Genoeg om de live muziek te laten klinken, de podiumlampen te laten branden, de taps te laten koelen en de fornuizen te laten sissen. En dan hebben we het nog niet over de juridische ondersteuning via Cecile en Geert. Maar daarover later meer. Kortom als u straks in het park ziet dat er gegraven wordt in het groene gras, dan weet u dat dit voor het groene doel is.
Enexis electriciteitsaansluiting met 630 kVA aansluitcapaciteit en 400 kW vermogen
De eerste fase van de opbouw van het Zomerparkfeest archief is in zicht. Dan kan het gedigitaliseerd worden, zodat het gemakkelijker toegankelijk wordt voor iemand die historisch onderzoek naar het Zomerparkfeest wil doen. Dat is best interessant. Maar dat neemt niet weg dat Cecile en Jos, de twee motoren achter deze grote operatie, nog met een aantal foto’s zitten waarvan ze de herkomst niet weten. Daar gaan we binnenkort voor de tweede keer wat aan doen. Voor dat dat gebeurt, proberen we jullie hulp eerst in te roepen. Het gaan om oude foto’s van twee artiesten. Waarschijnlijk tijdens dezelfde editie genomen. Als we afgaan op de vage tekst in het fotopapier. In de jaren negentig is de verwachting. Maar dat is niet zeker. Mocht jij het weten, geef ons dan een aanwijzing. Heb je zelf nog interessante oude Zomerparkfeest foto’s dan willen we die ook graag hebben. Of persoonlijk film- of videomateriaal, want dat hebben we niet echt. Gelukkig wel van Omroep Venlo. Alvast bedankt! 
Hopelijk weet iemand wie deze artiesten zijn?
Lamers is eindelijk hofleverancier. Of beter “Hofleverancier” met een grote “H”. De banketbakkerij bestaat al meer dan 125 jaar. Een begrip in Venlo en op het Zomerparkfeest. En “Hofleverancier” word je niet zomaar. Een jarenlang traject van toetsing ging eraan vooraf. Stiekem kijkt het hof naar binnen hoe de taarten nu echt opgemaakt worden. Of wil een lakei in de keuken meekijken of eigenlijk meeproeven. Ook stelt de koningin moeilijke vragen. Noem alle dochters van koning Willem-Alexander en koningin Maxima inclusief hun leeftijd. Geen idee wat er allemaal bij komt kijken. Gouverneur Theo Bovens en Burgemeester Antione Scholten, de officiële afgevaardigden van onze koning en koningin, hebben Jos en Enza onlangs het felbegeerde predicaat overhandigd. De slagroom op de kers van de taart. En daar zijn wij als Zomerparkfeest ook trots op. Want de wafels van Lamers zijn een begrip op ons festival. Elk festivalkind of jong volwassene is ermee opgegroeid. En zeker ook Joshua, hun zoon en vrijwilliger van het Zomerparkfeest in het kidsteam. Hij drumde zoals jullie zien met vrienden op straat en gaf daardoor extra glans aan het koninklijk predicaat. Zijn droom is om met zijn band ook eens op het Zomerparkfeest te spelen. De festivalbezoekers worden bij ons met de heerlijke geurtjes gelokt richting het Vriendenpodium. Een warme wafel ontsnapt uit de hete wafelijzers en de goudkleurige ruitjes worden gevuld met warme zoetige kersensaus. Wie kan dat weerstaan? Straks in augustus staan ze gewoon weer op ons festivalterrein in het Julianapark. Zijn ze weer gewoon die heerlijke banketbakker oet Venlo. Dan zijn ze “Zomerparkfeestleverancier” en dan met een hele grote “Z”.
Drummer Joshua en Enza en in een collage met een van de eerste foto's van de zaak.
Sommigen werken altijd. Altijd en overal. Zitten nooit stil. Een ongebreidelde onrust in hun lijf. Ik zal even opnoemen wat ik zoal bedoel. Hij komt in perron 55 aan het licht. Vanaf het balkon legt hij kleurrijke sfeertjes neer, soms in het ritme van de muziek. Geleerd van zijn leermeester Erick Huijs van de Maaspoort, ook vrijwilliger op ons festival en Pim van Purple, ook af en toe vrijwilliger voor het licht op het Julianapark feest. Hij werkt ook in de Maaspoort, volgens mij. Op het Zomerparkfeest bouwt hij mee in de opbouw. Op de heftruck en bij het team wat alle aluminium bouwsystemen opbouwt. Opgestart met Kay en Michiel, zijn boezemvrienden. En als alles staat en het festival op donderdagavond open gaat, gaat hij niet toekijken. Dan is hij stage crew op het hoofdpodium en bouwt alles op voor de artiesten. Als lid van de technische commissie werkt hij het jaar door ook nog mee en zal daarin verder doorgroeien. Soms hoor je ook dat hij, samen met zijn vader of zonder, projecten in het land doet. En hij speelt in een band. Black Box Secrets en druk bezig met het samenstellen van een cd. Dat is het dan zou je zeggen. Het is al een lange lijst. Maar wat schetst mijn verbazing? Hij brengt ook nog pizza’s rond. Ja, waarom niet. De zondagavond is nog vrij. Dus toen ik terugfietste uit Blerick kwam ik hem toevallig tegen op de stadsbrug. Op een brommertje in het bekende blauw met rood. Even een praatje maken en een foto knippen. Natuurlijk heb ik het weer over Jasper. 
Pizza's op zondagavond...
Josje. Als je in Venlo alleen maar Josje zegt, dan weet iedereen wie je bedoelt. Groot geworden in de jaren tachtig via het interviewen van kinderen in het kinderprogramma bij Omroep Venlo. Josje was een van de eersten die ik ontmoette toen ik in de stad kwam wonen. Bij de Vrije Academie aan de Craneveldstraat. Cursus Toneel. Na het werk iets ’s avonds gaan doen had ik hard nodig. Ik zat toen in een klein gehuurd kamertje van 3x4 meter. Op de Helbeek. Niet in de Helbeek. En na het toneelspelen gezamenlijk borrelen in café Eugenia. Met onder andere ook Wieger. Tot in de kleine uurtjes. Doordeweeks. Er is altijd een klik geweest. De meest intieme ontboezemingen kwamen op die kleine houten tafeltjes terecht. Daarna is Josje groot geworden met schminken. Op wereldniveau en zij voelt zich niet te klein om op ons Zomerparkfeest de zeer gewilde glittertattoos te zetten bij de kleinsten en allerkleinsten op het festival. Of voor de Vrienden allerlei sketches te verzinnen. Samen met haar Joost. Ook zo leuk gek als een deur. We hebben toen met wat vrienden zelfs opgetreden op het heilige gras van het Julianapark. Ruimte genoeg. En dan praat ik over de zomer van 1989. Velen van ons kregen toen net jonge kinderen of nog net niet of helemaal niet. Maar we waren er wel mee bezig. Vandaar de beweeglijke act met babypoppen op de zondagmiddag. Deze foto is toen gemaakt en zal ook onderdeel vormen van het Zomerparkfeest archief. Dus raakt nooit meer verloren. Net als die vroege herinneringen aan Josje. Gelukkig tot nu toe zelfs. Als actieve vrijwilligster bij de infostand of gewoon op straat of via haar twee fantastische zoons Juul en Sef. Ook vrijwilligers van het Zomerparkfeest. En daarmee is er een mooie cirkel rond vanuit eind jaren tachtig. Met het Zomerparkfeest en met de kinderen.
Herken je jezelf of weet je meer te vertellen over de act, email of reageer hieronder ...
Nu we toch bezig zijn. Weer een foto uit de oude doos. Of beter een nieuwe doos van het archief met archiefnummer 405. De doos met onbekende stukken. Nu geen close-up, maar juist een overzichtsfoto. Van heel wat jaartjes terug, zo te zien. Het gaat om het hoofdpodium. Dat wel. Uit de tijd dat de barriers nog dranghekken waren. Wel ook al vlonders voor het podium. Zoals nu ook. En een metalen goot waar de gevoelige audiokabels doorheen lopen naar de regietent. Het gaat om het zondagmiddag kinderprogramma. Zo aan het jonge publiek te zien. Dat werd toen georganiseerd door Els. Dat had ook een speciale naam. Die ben ik vergeten. De sponsoren waren in die tijd nogal prominent in beeld. Venpack (telecom), Bench (meubels) en Texcar (autoverhuur). Het is een mooie middag. Korte broek en jurkje. Lekker luieren op de droge houten vlonders. We weten alleen niet wanneer dit was. Herkent iemand zich in deze foto? Weet iemand wanneer dit was of heeft iemand er een leuk verhaal over? Schrijf je aanwijzing of verhaal hieronder. Al is het nog zo klein, je aanwijzing kan een aanleiding of ‘stepping stone’ zijn voor anderen. Zo komen we erachter wanneer dit was. Alvast bedankt. 
Het zondagmiddag kinder programma. Maar ja, welk jaar was dit?
Vier nul vijf, ofwel '405', is vanaf nu een belangrijk nummer. Niet alleen van de Peugeot 405 of de film 405, maar zeker ook van het Zomerparkfeest. Het is ons voor eeuwig vaste archiefnummer op het gemeentelijk archief. Overigens heeft Jocus archiefnummer ’11’. Onder archiefnummer '405' ligt ons gehele verleden opgeborgen. Als je aan een van de gedienstige medewerkers van het archief ‘405’ zegt, weten ze genoeg. Dan lopen ze wellicht direct naar de kelder en draaien het goede archiefrek open. Onder dat nummer zijn weer andere nummers die verwijzen naar archieven van vroegere artiesten, naar de jaarrekeningen, naar de notulen van de bestuursvergaderingen. Cecile en Jos hebben het jaren geleden overgenomen van Gerard en zijn samen voortvarend begonnen met het in dozen rubriceren van al het materiaal. Dat is een hels karwei! Dat kan ik hier wel verklappen. Maar er komt een lichtpuntje aan de horizon. En dan kan het digitaal toegankelijk worden gemaakt door Phil van het gemeentelijk archief. Dat is een echte mijlpaal. Dat neemt niet weg dat alles wat er nu ligt bekend is. Neen. Er zijn met name losse foto’s waar we de herkomst niet van weten en dat willen we graag te weten komen. Vandaar een oproep aan iedereen van het Zomerparkfeest en daarbuiten. We gaan de komende tijd een voor ons onbekende foto plaatsen. En we hopen dat iedereen die maar een aanwijzing kan geven hieronder reageert, zodat we weer een stapje verder zijn om alles te archiveren. We beginnen vandaag met deze zwartwit foto. Een mooi meisje met gitaar. We weten het jaartal niet en ook niet wie deze serene vrouwelijke artieste is. Ze lijkt een beetje op Linda Zijlmans. Weet jij het?
Weet jij welke artieste dit is en uit welk jaar? Reageer dan hieronder. Alvast bedankt!
Nu de tonen van de levensballades van de Venlose joekskapellen langzaam zijn uitgestorven en er wellicht nog een eenzame trompetter door de kale straten meandert, komt het besef des te harder door. Joost Backus heeft een einde gemaakt aan dit aardse paradijs zonder vogels, zoals in het condoleanceregister staat. Joost was een van onze vrijwilligers. De levendige presentator van het Vriendenpodium. Daar kondigde hij artiesten aan zoals hij alleen kon. Kleurrijk met zijn oranje bril. Enthousiast, gek, aanstekelijk. Joost kon ons ook inspireren met ideeën. Knotsgekke, grenzeloze ideeën, waarvan hij vond dat wij dat moesten gaan doen. Als dat besef er was, was Joost alweer volop met de volgende droom bezig. Joost was ook een van de vroege opbouwers van het festival. Vrolijk in zijn geruite pak en vouwfiets. Een rare vogel. Anders. Maar geliefd en geaccepteerd. In het Julianapark hekken sjouwen samen met de mannen. Dan was hij gelukkig. Dat zag je aan hem. Even dat hoofd bovenin op rust zetten. Weer terug op aarde. Zij zullen hem missen en wij zullen hem missen. Iedereen op het Zomerparkfeest kende hem of kende hem wellicht eigenlijk toch niet. Want Joost kende ook een introverte, tobbende, eenzame kant. Een paar lieve mensen, zoals Mieke en Ineke, hebben hem de laatste weken nog zo intensief proberen op te beuren, maar zelfs dat mocht niet baten. Joost zocht uiteindelijk de rust in zichzelf. En dat komt voor ons hard aan …
